नामाशिवाय जो जो विश्वास । ते ते अविश्वासाचे कारण आहे खास ॥ नामाविण मानी सत्य । नाही त्याने जोडला भगवंत ॥ नामाविण मानी जग । त्याचा होऊ देऊ नये विटाळ ॥ नामाची जेथे मस्ती । तेथे रामाची वस्ती ॥ याहून जे जे वाटले सुख । ते तेच दु:खाला कारण ॥ देवळे सभामंडपे न येत कामा । ज्याने नाही ठेविले ह्रदयी रामा ॥ राम करुन घ्या आपुलासा । तोडा तोडा जन्ममरणाचा फासा ॥ राम एक दाता । त्याचेवाचून नाही कोणी देता ॥ नामाचे अनुसंधान । प्रपंचात सर्वांचे समाधान ॥ जे जे होईल ते ते समाधानाचेच कारण । रामास व्हावे अर्पण ॥ मोह, ममता, देहाचा अभिमान । हा संसाराचा पसारा जाण । तेथे ठेवू नये मन ॥ नाही देहाला कष्ट देऊ । अनुसंधान न द्यावे बिघडू ॥ नामात आहे समाधान । हा विश्वास ठेवावा पूर्ण ॥

मी मागतसे एक दान । ते द्यावे तुम्ही सर्वांनी ॥ नामापरते नका मानू सुख । रामापायी करुन घ्यावे आपणास अर्पण ॥ याहून नको मज काही । एवढी भीक घालावी सर्वांनी ॥ व्यवहार, लौकिक, विषयाची आवड । हेच परमार्थाला मुख्य येईल आड ॥ त्यांना सारावे बाजूस । एक भजावे भगवंतास ॥ नाही सत्य मानू जगी काही । रामाचा आसरा घ्यावा ह्र्दयी ॥ जोपर्यंत देहाचा संबंध । तोपर्यंत लौकिकाची चाड ॥ देह जाईल उठाउठी । लौकिक कोठे राहील पाठी? ॥ त्याची धरु नये चाड । नाही सोडू भगवंत जाण ॥ प्रपंचाच्या थोड्या सुखासाठी । नाही अंतर देऊ जगजेठी ॥ चार वेद सहा शास्त्रे । सर्व केल्या स्मृति पारायण । तरी पण जोवरी मन झाले स्थिर । तोवर तेथे कोठे समाधान? ॥ सर्व शास्त्रांचे सार । एक भजावा रघुवीर ॥ नामी ठेवावे लक्ष पूर्ण । तेणे होईल समाधान ॥ नामाची धरावी कास । देहादिक प्रपंचात न व्हावे उदास । हे सर्व साधे राखता अनुसंधान ॥ आता करण्याचे उरले काही । हे किंचितही न आणावे मनी ॥ मनाने व्हावे रामार्पण । सर्व सत्कर्म-साधनांचा कळस जाण ॥ चित्त ठेवावे रामापाशी । ध्यास असावा त्याचा अहर्निशी ॥ देहाने नाही करता आले । मन रामापायी गुंतवले । रामाने त्याचे कल्याण केले ॥ राम ठेवील त्यास समाधान । हेच खरे भक्तीचे लक्षण जाण ॥ गुरुकडून घेतलेले नाम । पावन करील जगास । हाच ठेवावा विश्वास । राम कृपा करील खास ॥ देहाची स्थिति । कायम न राहे निश्चित ॥ ते सांभाळणे आहे जरुर । न विसरता रघुवीर ॥ रामा, तुझ्याकरिता राहिलो । हा भाव ठेवावा निश्चिती । शक्य तो स्मरावा रघुपति ॥