जानी दुश्मन: विजय विजय विजय.......(विजयचे हात पकडून त्याला गोल गोल फिरवतो.....)

विजय : अरे अरे हो....हो..... आज अचानक काय झालं?

जानी दुश्मन : तुला काय सांगू..... मी इथे घरादारापासून दूर..... आईवडीलांपासून दूर....पण या घराने मला त्यांची उणीव भासू दिली नाही.....

विजय : काय झालं काय? आज असा गहीवरलास का एकदम?

जानी दुश्मन : मित्रा, तू खरंच माझ्या आयुष्यात आनंद पेरलास.....तुझ्यासोबत मी सगळं जग विसरतो.....तू मला समजून घेतोस.....नेहमी सोबत करतोस...... तू मनाने खूप हळवा आहेस.....मला खरंच तू खूप आवडतोस!

(खिशातून एक रिबीन काढतो, तिला असे ओढतो की तिचे एक छान फूल तयार होते.....ते फूल विजयच्या शर्टाच्या खिशाला लावतो.)

जानी दुश्मन : thanks मित्रा!!

विजय: thanks!  कशाबद्दल? आणि मला?

जानी दुश्मन : या घरात मला आई, वडील, भाउ, वहिणी अशी सगळी नाती मिळाली...... आणि माझ्या मैत्रीवर जीव ओवाळून टाकणारा तुझ्यासारखा मित्र!

विजय : हे रे काय? त्यात thanks काय रे.....
(अत्यंत भावनिक होउन दोघे मित्र एकमेकांना मिठी मारतात.)

(तेवढ्यात दादा चा प्रवेश)

दादा : काय संपली का भरतभेट?

विजय : दादा, ही भरतभेट नाही काही..... फार तर कृष्ण - सुदाम्याची भेट म्हण.....

दादा : म्हणजे तुला कृष्ण सुदामा माहीत आहे तर?

( विजयच्या खिशाला लावलेल्या फुलाकडे पहात) अरे वा! हे फूल कसले? कुणी दिलं? मैत्रीणीने दिलं की काय? (हसतो)

विजय : नाही रे, मैत्रीणीने नाही.....
या माझ्या जानी दुश्मनने.....

दादा: का?

विजय : माझ्यामुळे त्याच्या आयुष्यात आनंद निर्माण झाला म्हणून!

दादा : अरे वा! छानच!
आपण जिथे तिथे फक्त उणीवा शोधतो तिथे फक्त चांगुलपणा शोधून अधोरेखीत करणे फक्त करू शकतो.....

विजय : मग.....मित्र कोणाचा आहे!

दादा : ए ललीत, मला दे ना रे असे फूल! मी जरा माझ्या खडूस बॉसला देतो......साला पार छळतो रे! तो तरी बदलेल अशाने थोडाफार!

जानी दुश्मन : दादा, तू खरंच दे तुझ्या बॉसला. नक्की त्याच्या आतल चांगला माणूस जागा होईल!

(खिशातून आणखी रीबीनची फुले दादाला देतो.)
आणि दादा, तुझ्या आयुष्यात आनंद निर्मण करणा-या खास लोकांना तू हे फूल दे!

पार्श्वभूमीवर बहती हवा सा था वो चे music चालू.

(रंगमंचावर अंधार - blackout)