ஐந்தாயிரம் ஆண்டுகளுக்கு முன்பு, பாண்டவர்களுக்கும் கௌரவர்களுக்கும் இடையிலான குருக்ஷேத்ரா போர், அனைத்து போர்களுக்கும் தாயாக இருந்தது. அனைத்து மன்னர்களும் - அவர்களில் நூற்றுக்கணக்கானவர்கள் - ஒருபுறம் அல்லது மறுபுறம் தங்களை இணைத்துக் கொண்டனர். இருப்பினும், உடுப்பி மன்னர் நடுநிலை வகிக்கத் தேர்ந்தெடுத்தார். அவர் கிருஷ்ணரிடம் பேசினார், ‘போர்களில் சண்டையிடுவோர் சாப்பிட வேண்டும். இந்த போருக்கு நான் உணவு வழங்குபவனாக இருப்பேன் என்று கூறினார்.’உடுப்பி மக்களில் பலர் இன்றும் உணவு வழங்குபவர்களாக உள்ளனர்.

 
வீணாகாது:

 
போர் 18 நாட்கள் நீடித்தது, ஒவ்வொரு நாளும் ஆயிரம் வீரர்கள் இறந்தனர். எனவே, உடுப்பி மன்னர் மிகக் குறைவான உணவை சமைக்க வேண்டியிருந்தது, இல்லையெனில் அது வீணாகிவிடும். ஆச்சரியமான விஷயம் என்னவென்றால், ஒவ்வொரு நாளும், அனைத்து வீரர்களுக்கும் உணவு சரியாகவே இருந்தது, எந்த உணவும் வீணடிக்கப்படவில்லை. சில நாட்களுக்குப் பிறகு, மக்கள் ஆச்சரியப்பட்டார்கள், ‘அவர் சரியான உணவை எப்படி சமைக்க நிர்வகிக்கிறார்!’ எந்த நாளிலும் எத்தனை பேர் இறந்துவிட்டார்கள் என்பது யாருக்கும் தெரியாது என்று நினைத்தனர்.

 
கிருஷ்ணாவின் மாயை:

 
‘இதை எப்படி நிர்வகிப்பது?’ என்று யாராவது உடுப்பியை கேட்டபோது, ​​உடுப்பி மன்னர், ‘ஒவ்வொரு இரவும் நான் கிருஷ்ணரின் கூடாரத்திற்குச் செல்கிறேன். கிருஷ்ணர், இரவில் வேகவைத்த நிலக்கடலை சாப்பிட விரும்புகிறார், அதனால் நான் அவற்றை உரித்து ஒரு கிண்ணத்தில் வைக்கிறேன். அவர் சாப்பிட்டு முடித்த பிறகு, அவர் எத்தனை கொட்டைகள் சாப்பிட்டார் என்று எண்ணுகிறேன். இது 10 வேர்க்கடலை என்றால், நாளை 10,000 பேர் இறந்துவிடுவார்கள் என்று எனக்குத் தெரியும். எனவே அடுத்த நாள் நான் மதிய உணவு சமைக்கும்போது, ​​10,000 பேருக்கு குறைவாக சமைக்கிறேன் என்று கூறினார்.