மகாபாரதத்தின் உள்ளடக்கத்தை நான் சொல்வதற்கு முன், முதலில் அதைப் பற்றிய சில விஷயங்களைப் புரிந்து கொள்வோம். மகாபாரதம் இன்று நம்மிடம் இருப்பது போல, ரிஷி வைஷ்மபயன் அர்ஜுனின் பெரிய மகனாக இருந்த மன்னர் ஜான்மேஜயிடம் சொன்ன கதை ஆகும். ரிஷி வைஷ்மபயன் மஹ்ரிஷி வேத் வியாஸின் சீடராக இருந்தார். அவருக்கு மகாபாரதத்தை மஹ்ரிஷி வேத் வியாஸ் கூறினார். ரிஷி வைஷ்மபயன் மகாபாரதத்தை மன்னர் ஜான்மேஜயிடம் விவரிக்கத் தொடங்கும் போது, மகாபாரதத்தின் அசல் கதையில் 100 பர்வாக்கள் அல்லது புத்தகங்கள் இருந்தன என்று கூறுகிறார். அந்தக் கதையை நான் இப்போது சுருக்கமாக உங்களுக்குச் சொல்கிறேன் என்று அவர் கூறினார். எனவே அசல் கதையை 100 பர்வாக்களிலிருந்து 18 பர்வாக்களாகக் குறைத்தார். மகாபாரதம் பல கேள்விகளுக்கு விடை காணாமல் போவதற்கு இதுவே காரணம். உதாரணமாக அர்ஜுனனும் கிருஷ்ணணும் அக்னி தேவ் கண்டவ் வேனை எரிக்க உதவினார்கள். மே டனாவ் மற்றும் ஒரு பறவையின் குடும்பத்தைத் தவிர வேறு யாரையும் அவர்கள் தப்பிக்க விடவில்லை. தீயில் இருந்து தப்பிக்க முயன்ற அனைவரையும் கிருஷ்ணரும் அர்ஜுனனும் உண்மையில் கொன்றனர். ஏன்? மகாபாரதம் அதைப் பற்றிக் கூறாமல் இருக்கிறது என்பதை காண்போம்.

உத்தரகண்ட் மாநிலத்தில் பத்ரிநாத் அருகே ஒரு இடம் வியாஸ் குஃபா / குகை என்று அழைக்கப்படுகிறது. மஹரிஷி வேத் வியாஸ் முதன் முதலில் மகாபாரதத்தை விவரித்த இடம் இது என்று நம்பப்படுகிறது. இந்த குகையின் உச்சியில் ஒருவருக்கொருவர் மேல் கற்களின் தட்டையான அடுக்குகள் உள்ளன. அந்த கல் பலகைகள் உண்மையில் மகாபாரதத்தின் 82 பர்வாக்கள் / புத்தகங்களில் எஞ்சியவை என்று நம்பப்படுகிறது.

வைஷ்மபயன் அவர்கள் மீண்டும் மகாபாரதம் பாரதத்தின் வரலாறு என்று கூறுகிறார். உண்மையில் மகாபாரதம் நமது பண்டைய வரலாற்று புத்தகங்களில் ஒன்றாகும். சிலர் இதை ஒரு காவியம் அல்லது புராணம் என்று அழைக்கிறார்கள், ஆனால் அது அவ்வாறு இல்லை. மகாபாரதத்தில் கூறப்பட்டபடி நிகழ்வுகளை உண்மையில் நிரூபிக்கும் நூற்றுக்கணக்கான சான்றுகள் உள்ளன. உதாரணமாக, யுதிஷ்டீர் தனது நான்கு சகோதரர்களை நான்கு திசைகளில் அனுப்பி, பெரும் போருக்கு முன்னர் அந்த பகுதிகளை ஆண்ட மன்னர்களை வென்றெடுக்கிறார். அவர் அர்ஜுனனை வடக்கே அனுப்புகிறார், முதலில் காஷ்மீரை வெல்ல அர்ஜுனன் சென்றதாக மகாபாரதம் கூறுகிறது. பின்னர் அவர் மேலும் வடக்கே இளவ்ரத் மற்றும் உத்தர குருவை வென்றார். வரைபடங்களைப் பார்த்தால், இன்றைய ரஷ்யா ஈராவ்ரத் என்றும் சைபீரியா உத்தர குரு என்றும் அழைக்கப்பட்டது. இதேபோல், மகாபாரதம் மேற்கில், நகுல் முதலில் துவாரகாவை அடைந்ததாகவும், அங்கு மரியாதை செலுத்திய பின்னர், கடல் வழியாக மற்ற ராஜ்யங்களுக்குச் சென்றதாகவும் குறிப்பிடுகிறார். இப்போது டெல்லியைச் சுற்றியுள்ள இந்திரப்பிரஸ்தில் இருந்து, துவாரகா மேற்கில் உள்ளது, அது கடல் கரையில் உள்ளது. மீண்டும் மகாபாரதம் பீம் சீனாவுக்குச் சென்றதாகவும், இது சீனாவாகவும் கிழக்கில் அப்பால் சென்றதாகவும் குறிப்பிடுகிறது. இதேபோல் சஹ்தேவ் தெற்கிலும் பின்னர் லங்காவிலும் சென்றார். இப்போது திசை வாரியாக அது சரியாக பொருந்துகிறது. சில இடங்கள் இன்னும் அவற்றின் பண்டைய பெயர்களைத் தக்க வைத்துக் கொண்டுள்ளன. மற்றொரு உதாரணத்தை எடுத்துக் கொள்ளுங்கள், சமஸ்கிருதத்தில் 1328 தேதியிட்ட ஒரு கல்வெட்டு உள்ளது. இது டெல்லியில் சல்வார் என்ற கிராமத்தில் காணப்பட்டது, இந்த கிராமம் இந்திரப்பிரஸ்தா மாவட்டத்தில் அமைந்துள்ளது என்று கூறுகிறது . இந்த கல்வெட்டை இன்று செங்கோட்டை அருங்காட்சியகத்தில் காணலாம்.

இப்போது மகாபாரதத்தின் உள்ளடக்கத்திற்கு வருவோம். மகாபாரதம் ராமாயணத்தைப் போலவே மனிதகுல வரலாற்றிலிருந்தும் தொடங்குகிறது. மகாபாரதத்தின் முதல் புத்தகம் ஆடி பர்வ் என்பது மகாபாரத காலத்திற்கு முந்தைய இந்தியாவின் வரலாறு பற்றியது. அந்தக் காலகட்டத்தில் மனிதர்களின் இன்றைய வாழ்க்கை, நமது உணவுப் பழக்கம் , நமது சமூக நெறிகள் மற்றும் பலவற்றைப் பற்றியும் மகாபாரதம் சொல்கிறது . நான் முன்பு கூறியது போல, நம்மில் பெரும்பாலோர் மகாபாரதத்தை மட்டுமே திரையில் பார்த்திருக்கிறோம். ஏக்தா கபூரின் நாடகங்களைப் போலவே, மகாபாரத்தும் தொலைக்காட்சியில் பிரமாதமாக காட்டப்பட்டது . எல்லோரும் நல்லவர்கள் அல்லது கெட்டவர்கள் ஒரு முழுமையான வாழ்க்கையை வாழ்ந்து கொண்டிருந்தார்கள். இருப்பினும் மகாபாரதம், புத்தகம் வேறுவிதமாக அறிவுறுத்துகிறது. உதாரணமாக, பாண்டு மன்னரின் இரண்டு ராணிகளான குந்தி மற்றும் மாட்ரியின் கதையை நாம் அனைவரும் அறிவோம். யுதிஷ்டீர், பீம் மற்றும் அர்ஜுனன் ஆகியோர் குந்தியின் மகன்களாகவும், நகுல் மற்றும் சஹ்தேவ் மாட்ரியின் மகன்களாகவும் இருந்தனர். அக்கால பெண்கள் இயற்கையால் மிகவும் இடவசதியும் அன்பும் கொண்டவர்களாக இருந்தார்கள், ஒருவருக்கொருவருக்குள் சண்டைகள் இல்லை என்று நம்பப்படுகிறது. இருப்பினும் அது அவ்வாறு இல்லை. சாபத்தால் மன்னர் பாண்டு உடலுறவு கொள்ள முடியவில்லை. எனவே அவர் குந்தியிடம் நியோக் மூலம் ஒரு குழந்தையை உருவாக்கச் சொன்னார் . அப்போது நியோக் ஒரு பழைய பாரம்பரியமாக இருந்தது, அதில் ஒரு ராஜாவின் மனைவி ஒரு பிராமணருடன் சமாளிக்க முடியும். குந்தி பின்னர் பாண்டுவிடம் முனிவர் துர்வாசாவால் ஒரு மந்திரம் வழங்கப்பட்டதாகக் கூறினார், இதன் மூலம் அவர் தேவதாக்களை அழைக்க முடியும், மேலும் அவர்களுடன் சந்ததிகளை உருவாக்க முடியும். பாண்டு மகிழ்ச்சியுடன் ஒப்புக் கொண்டார், குந்தி தர்மர், வாயு மற்றும் இந்திரனை அழைத்து முறையே யுதிஷ்டீர், பீம் மற்றும் அர்ஜுனன் ஆகியோரை தயாரித்தார். இப்போது இந்த நேரத்தில் மாட்ரி, பாண்டுவின் மற்ற ராணி குந்தியைப் பார்த்து பொறாமைப்பட்டு, குந்தியைப் போலவே குழந்தைகளைத் தயாரிக்க உதவுமாறு பாண்டுவிடம் கேட்டார். பாண்டு குந்தியுடன் பேசினார், அவள் மந்திரத்தை மாட்ரியுடன் பகிர்ந்து கொள்ள ஒப்புக்கொண்டாள் . மாட்ரி அந்த மந்திரத்தை பயன்படுத்தினார், அஸ்வினி குமார்ஸ் மூலம் நகுல் மற்றும் சஹ்தேவ் என்ற இரட்டையர்களை உருவாக்கினார். இந்த நேரத்தில் பாண்டு மீண்டும் ஒரு மகன் வேண்டும் என்று விரும்பினார். குந்தியிடம் சென்று அவளை மீண்டும் ஒரு தேவதாவை அழைக்கும்படி கேட்கிறார். குந்தி மறுத்துவிட்டார். பின்னர் பாண்டு சரி என்று கூறுகிறார், பின்னர் மாட்ரி மீண்டும் ஒரு மகனை உருவாக்கட்டும். இந்த குந்தி பதிலளித்ததற்கு, அரசரே, நான் மீண்டும் மாட்ரிக்கு உதவ மாட்டேன் என்றார். அப்போது நான் அவர் முன்பு அறியாமையில் இருந்தேன். இரட்டையர்களையும் தயாரிக்க முடியும் என்று எனக்குத் தெரிந்திருந்தால், மாட்ரியைப் போலவே இரட்டையர்களையும் நான் உருவாக்கியிருப்பேன். ராஜா, இது இப்போது எண் விளையாட்டைப் பற்றியது . எனக்கு மூன்று மகன்கள், மாட்ரிக்கு இரண்டு மகன்கள் உள்ளனர் . மூன்றாவது மகனை உருவாக்கி எனக்கு சமமாக மாற என்னால் முடியாது . எனவே, அதை மறந்துவிடுங்கள் என்றார். இதுதான் உண்மையான கதை . இதேபோல் காந்தாரியும் குந்தி மீது பொறாமைப்பட்டார் . எனவே உண்மையான புத்தகத்தில் உள்ள எழுத்துக்கள் தொலைக்காட்சி பதிப்பை விட மிகவும் உண்மையானவை.

இந்த குறிப்பிட்ட கேள்வி மகாபாரதத்தின் சுவாரஸ்யமான கதைகளைப் பற்றியது என்பதால் மகாபாரதத்திலிருந்து ஒரு சுவாரஸ்யமான சம்பவத்தை நான் மேற்கோள் காட்டுகிறேன். கிருஷ்ணரின் இராஜ்ஜியம் மதுரா. கிருஷ்ணர் ஏன் மதுராவை விட்டு வெளியேறி துவாரகாவை தனது தலைநகராக மாற்றினார் என்று நீங்கள் எப்போதாவது யோசித்திருக்கிறீர்களா? உங்களுக்காக இதற்கு பதிலளிக்கிறேன்.

நவீன பீகாரின் மகதத்தில் ஜராசந்த் என்ற மிக சக்தி வாய்ந்த மன்னர் இருந்தார். அவர் தனது காலத்தின் மிக சக்தி வாய்ந்த ராஜாவாக இருந்தார். இவரது மகள் கிருஷ்ணரின் தாய்மாமன் கன்ஸை மணந்தார். கிருஷ்ணரும் அவரது கூட்டாளிகளும் ஜராசந்த் உடன் 17 போர்களில் ஈடுபட்டனர், ஆனால் அவர்கள் அந்த போர்களை இழந்தனர். கிருஷ்ணர் கன்ஸைக் கொன்ற போது, அவரது மனைவி தனது தந்தை ஜராசந்திடம் திரும்பிச் சென்று கிருஷ்ணரிடம் பழிவாங்கச் சொன்னார். அவருக்காக ஜராசந்த் வருவதாக கிருஷ்ணருக்குத் தெரிந்ததும், அவர் தனது கூட்டாளிகளுடன் மன்னர் மற்றும் சுற்றியுள்ள பகுதிகளை விட்டு வெளியேறி மேற்கில் துவாரகா சென்றார். என்னால் ஜராசந்தைக் கொல்ல முடியும் என்று கிருஷ்ணர் கூறுகிறார், ஆனால் எனது இராணுவம் ஜராசந்தின் இராணுவத்தை போரில் கைப்பற்ற முடியாது, எனவே நாங்கள் இந்த இடத்தை விட்டு வெளியேறி, ஜராசந்தை தனியாக கொல்ல சரியான நேரம் வரும் வரை காத்திருக்கிறோம் என்றார்.

முழு மகாபாரதத்தையும் ஒரே வாக்கியத்தில் நான் முடிவுக்கு கொண்டு வந்தால், அது என்னவென்றால், தர்மம் என்றால் என்ன? மகாபாரதத்தில் எல்லோரும் இதே கேள்வியைக் கேட்டுக் கொண்டே இருக்கிறார்கள், இந்த அல்லது அந்த சூழ்நிலையைப் பற்றி தர்மம் என்ன சொல்கிறது. சுவாரஸ்யமாக எல்லோரும் சூழ்நிலைக்கு ஏற்ப தர்மம் குறித்த தனது நிலைப்பாட்டை மாற்றிக் கொண்டே இருக்கிறார்கள். இந்த கேள்விக்கு மிகவும் சுவாரஸ்யமான பதில் பீஷ்ம் தனது சீர்ஹரன் அவரிடம் திரௌபதி இந்த கேள்வியை வைத்த போது வழங்கப்பட்டது. வலிமை மிக்கவரின் கருத்தை தர்மம் என்று பீஷ்ம் கூறுகிறார்.

மகாபாரதத்தின் தொலைக்காட்சி பதிப்பில் நமக்குக் காட்டப்பட்டுள்ள சரியான எழுத்துக்கள் அசல் உரையில் இல்லை . அசல் உரையில், எழுத்துக்கள் அவற்றின் சொந்த தகுதி மற்றும் குறைபாடுகளைக் கொண்டுள்ளன.

ஒரு இலகுவான குறிப்பின் முடிவில் மற்றொரு சுவாரஸ்யமான உண்மையை நான் உங்களிடம் கூறுகிறேன். வரலாற்றில் முதலில் தடையை சுவாரஸ்யமாக அறிவித்தவர் ஷராப் பாண்டி யார் என்று உங்களுக்குத் தெரியுமா? அது கிருஷ்ணர் ஆவார். துவாரகாவில் ஷால்வராஜ் தாக்கப்பட்ட போது துவாரகாவில் சில நாட்களுக்கு அனைத்து ஆண்களுக்கும் மதுபானம் தடை செய்ய கிருஷ்ணர் உத்தரவிட்டார்.