வளையாபதி என்பது சங்க கால தமிழ் இலக்கியத்தின் ஐம்பெரும் காப்பியங்களில் ஒன்றாகும் . சமண துறவி ஒருவரால் இக்காவியம் எழுதப்பட்டது .

வளையாபதி என்பது ஒரு பழங்கால தமிழ் சமணக் காப்பியம் மற்றும் சிலப்பதிகாரம் , மணிமேகலை , சீவக சிந்தாமணி மற்றும் குண்டலகேசி ஆகியவற்றுடன் சங்க கால தமிழ் இலக்கியத்தின் ஐந்து பெரிய காவியங்களில் ஒன்றாக கருதப்படுகிறது . ஐம்பெரும்காப்பியம் எனப்படும் ஐம்பெரும் காப்பியங்களின் முதல் குறிப்பு மயிலைநாதரின் நன்னூல் விளக்கத்தில் காணப்படுகிறது . ஆனால் , தமிழ் இலக்கியத்தில் உள்ள ஐம்பெரும் காப்பியங்களின் பெயர்கள் மயிலைநாதரால் குறிப்பிடப்படவில்லை . காவியங்களின் பெயர்களின் முதல் குறிப்பு 18 ஆம் நூற்றாண்டின் பிற்பகுதியில் - 19 ஆம் நூற்றாண்டின் முற்பகுதியில் இலக்கியப் படைப்பான திருத்தணிகையுலாவில் காணப்படுகிறது . தமிழ் விடு தூது , 17 ஆம் நூற்றாண்டைச் சேர்ந்த ஒரு முந்தைய கவிதைப் படைப்பானது , பெரிய காவியங்களை பஞ்சகவ்யங்கள் என்று கூறுகிறது . வையாபுரி பிள்ளையின் கூற்றுப்படி , வளையாபதி கி. பி 10 ஆம் நூற்றாண்டின் முற்பகுதியில் இருந்ததைக் காணலாம் , அங்கு அருணாச்சலம் காவியம் 9 ஆம் நூற்றாண்டின் முற்பகுதியைச் சேர்ந்தது என்று கூறினார் .

வளையாபதியின் ஆதாரங்கள் :

ஐம்பெரும் தமிழ்க் காப்பியங்களில் வளையாபதியும் குண்டலகேசியும் பகுதிகளாக உள்ளன , அவை முழுமையாகக் கிடைக்கவில்லை . வர்ணனைகள் மற்றும் பிற தமிழ் இலக்கியப் படைப்புகளில் குறிப்பிடப்பட்ட துண்டுகள் மட்டுமே நிலைத்திருக்க முடிந்தது . வளையாபதியின் பனை ஓலை கையெழுத்துப் பிரதிக்கு பல கூற்றுக்கள் உள்ளன . ஆனால் , சில தடயங்களைக் காணலாம் . இதிகாசத்தின் இழப்பு கி. பி 19 ஆம் நூற்றாண்டின் பிற்பகுதியில் சமீபத்திய காலங்களில் நிகழ்ந்தது . தற்போது , பல இரண்டாம் நிலை ஆதாரங்களில் இருந்து வளையாபதியின் 72 சரணங்கள் மட்டுமே மீட்கப்பட்டுள்ளன . யாப்பெருங்கல விருத்தி செய்யுளின் விளக்கங்களிலிருந்தும் நச்சினார்க்கினியர் , இளம்பூரணர் ஆகியோரின் தொல்காப்பியம் விளக்கங்களிலிருந்தும் துண்டுகள் பெறப்பட்டுள்ளன . அடியார்க்குநல்லார் சிலப்பதிகாரம் பற்றிய விளக்கமும் , யாப்பெருங்கலத்தின் மற்றொரு விளக்கவுரையும் முறையே வளையாபதியின் 3 மற்றும் 2 செய்யுட்களைக் கொண்டது . தற்போது கிடைக்கப்பெறும் வசனங்களில் ஏறக்குறைய 66 வசனங்கள் 14 ஆம் நூற்றாண்டுத் தொகுப்பான புரட்சியிலிருந்து கிடைக்கப்பெற்றன .

வளையாபதியின் உள்ளடக்கம் :

வலையாபதியின் கதையை , தமிழ்ப் பெருங்கதையின் தற்சமயம் கிடைக்கும் துணுக்குகளிலிருந்து வேறுபடுத்திச் சுருக்க முடியாது . 1855 ஆம் ஆண்டு சிந்தாமணிப் புலவரால் இயற்றப்பட்ட வாணிக புராணம் அல்லது வைசிய புராணம் 35 ஆம் அத்தியாயத்தில் வளையாபதியின் கதை மீண்டும் உருவாக்கப்பட்டுள்ளது என்று சில அறிஞர்கள் வாதிடுகின்றனர் . பஞ்சகவ்யம் எனப்படும் ஐந்து பெரும் காவியங்கள் . ஆனால் வளையாபதி என்ற சொல் உரையில் குறிப்பிடப்படவில்லை .

மீட்டெடுக்கப்பட்ட கவிதையின் உள்ளடக்கம் கொள்கைகளுடன் நிலையானது மற்றும் நிலையானது . இது வளையாபதி காவியம் ஒரு சமண மத இலக்கியப் படைப்பு என்ற முடிவுக்கு இட்டுச் சென்றது . சந்நியாசத்தை ஆதரித்தல் , உலக இன்பங்களை நிராகரித்தல் , இறைச்சி உண்பதில் திகைப்பு , கற்பைப் புகழ்தல் , நிலையான மாற்றத்தின் பார்வை , நிலையற்ற தன்மை மற்றும் தவறான நடத்தை போன்ற காவியத்தின் பல்வேறு அம்சங்கள் வளையாபதியின் ஆசிரியர் ஒரு சமண துறவி என்பதை சித்தரிக்கின்றன . திருக்குறளின் 345 வது பாடலையும் காப்பியம் கூறுகிறது .

தமிழறிஞரான ச.வையாபுரிப் பிள்ளையின் கூற்றுப்படி , விருட்சம் மீட்டரில் இயற்றப்பட்ட மிகப் பழமையான இலக்கியப் படைப்புகளில் வளையாபதியும் ஒன்று . வளையாபதியின் சிறப்பையும் அடியார்க்குநல்லார் புகழ்ந்துரைத்துள்ளார் , அவர் இளங்கோ அடிகள் காவியமான சிலப்பதிகாரத்திற்கு தனது விளக்கத்தில் பதிகங்களின் தரத்தைப் போற்றுகிறார் .