புதுக் கவிதை என்பது இருபதாம் நூற்றாண்டில் தமிழ் இலக்கியத்தில் தோன்றிய புதிய கவிதைகளைக் குறிக்கிறது, இது 1959 க்குப் பிறகு எழுதிய இளம் கவிஞர்களின் தொகுப்பின் விளைவாகும். அவர்களின் படைப்புகள் சி.எஸ்.செல்லப்பாவால் சேகரிக்கப்பட்டு ‘புதுக் குரல்கள்’ என்ற தொகுப்பாக வெளியிடப்பட்டது.

'புதுக் கவிதை' (புதிய கவிதை) என்ற சொல் முதலில் 1958-59க்குப் பிறகு தோன்றிய "புதிய கவிஞர்களின்" குறிப்பிட்ட குழுவின் படைப்புகளுக்குப் பயன்படுத்தப்பட்டது. அவர்களின் படைப்புகள் புதிய கவிஞர்களில் ஒருவரான சி.எஸ்.செல்லப்பாவால் அக்டோபர் 1962 இல் புதுக் குரல்கள் (புதிய குரல்கள்) என்ற மெலிதான, அற்புதமான தொகுதியாக சேகரிக்கப்பட்டது. "புரட்சியாளர்" பிச்சமூர்த்தி மற்றும் ராஜகோபாலன் ஆகியோரின் ஐந்து கவிதைகள் தவிர, 22 இளைய கவிஞர்களின் 58 கவிதைகள் (கவிதைகள் அனைத்தும் 1959 மற்றும் 1962 க்கு இடையில் எழுதப்பட்டவை) மற்றும் செல்லப்பாவின் மிக முக்கியமான அறிமுகமும் புத்தகத்தில் இடம்பெற்றது.

புதிய கவிஞர்கள் மற்ற "நவீன கவிஞர்களிடமிருந்து" குறிப்பிடத்தக்க வகையில் வேறுபட்டவர்கள், அவர்கள் புதிய அரசியல் சித்தாந்தங்களின் தீவிர ஆதரவையும், சம கால பேச்சு வழக்குகளைப் பயன்படுத்தினாலும், கவிதையில் பாரம்பரிய வடிவங்களில் ஒட்டிக்கொண்டனர். அவர்கள் தொடர்ந்து மரபு வழி மீட்டர் மற்றும் பாரம்பரிய தாளங்களில் கவிதைகளை இயற்றினர். புதிய கவிஞர்களின் படைப்புகளில் சில தனித்துவமான அம்சங்கள் காணப்படுகின்றன, அவை மற்ற நவீன கவிஞர்களிடமிருந்து அவர்களை வேறுபடுத்துகின்றன. அவர்களின் கவிதைகள், வரலாற்று ரீதியாகப் பார்த்தால், நான்கு சிறந்த கவிஞர்களான சுப்ரமணிய பாரதி, புதுமை பித்தன், கே.பி.ராஜகோபாலன் மற்றும் பிச்சமூர்த்தி ஆகியோரின் 'புரட்சிகர' நடை மற்றும் பாணியில் உள்ளன. தமிழர்களின் பண்பாட்டுப் பாரம்பரியத்தின் செழுமையை அவர்கள் எந்த வகையிலும் மறுக்கவில்லை என்றாலும், தமிழ்நாட்டின் கடந்த கால வரலாறு மற்றும் பழங்கால மரபுகளில் இருந்து ஒரு தீவிர முறிவைக் கவிதைகள் குறிக்கின்றன. கவிதையின் வடிவங்கள் மற்றும் பாணியைப் பொறுத்தமட்டில், அவை பாரம்பரிய வடிவங்கள் மற்றும் உரைநடை அமைப்புகளிலிருந்து விடுபட்டு புதுமையில் மகிழ்ச்சி அடைகின்றன. பிரெஞ்சு, ஆங்கிலம் மற்றும் அமெரிக்க கவிதைகளின் நவீன போக்குகளை அவர்கள் நன்கு அறிந்திருப்பதைக் காட்டும் விதத்தில் அவர்கள் மொழி மற்றும் வடிவங்களில் சோதனை செய்தனர். மிக முக்கியமாக, கவிதை விஷயத்தின் கவனம் இப்போது சம கால விஷயங்களுக்கு மாறியது மற்றும் நீண்ட காலமாக புறக்கணிக்கப்பட்ட பிரச்சினைகளை உள்ளடக்கியது.

இரண்டு நிலைகளில் புதிய கவிதையில் மரபுடன் ஒரு திட்டவட்டமான முறிவு உள்ளது. பாரம்பரிய யுகத்தின் பர்டிக் கவிதைகள் முதல் பாரதியின் பாடல் வரிகள் வரை, இலக்கியம் மற்றும் இசை ஆகியவை நெருங்கிய தொடர்புடையவை, அதனால் தமிழ் கவிதைகள் பெரும்பாலும் பக்தி (கடவுளின் காதல்) மேலோங்கி மிகுந்த உணர்ச்சியுடன் பாடப்படுகின்றன. வியத்தகு மாறாக, புதிய கவிதைகள் தமிழ்நாட்டின் சம கால காட்சியை வரைபடமாக்குவதற்கான உண்மையான முயற்சிகளில் பொருள் (குளம்) மற்றும் வடிவம் (கலசம்) ஆகியவற்றின் ஒருமைப்பாட்டிற்குப் பிறகு உணர்வு பூர்வமாக முயற்சி செய்கின்றன.

பாரதி, புதுமைப் பித்தன் ஆகியோரின் உரைநடைக் கவிதைகளும், வசனங்களும் புதுக்கவிதைக்கு வழிவகுத்த வேளையில், 1959 இல் பிச்சமூர்த்தியின் "காட்டு வாத்து" (காட்டு வாத்து) கவிதையும், 1962 இல் செல்லப்பாவின் தொகுப்பு நூல் வெளியானதும் வகையின் வளர்ச்சியில் தீர்க்கமான திருப்புமுனையாக அமைந்தது. செல்லப்பாவின் தொகுப்பில் இடம்பெற்றுள்ள இளம் கவிஞர்கள் தேய்ந்து போன வார்த்தைகள், நன்கு தேய்ந்து போன கருப்பொருள்கள் மற்றும் மரபுக் கவிதையின் மிகவும் பரிச்சயமான வடிவங்களிலிருந்து தங்களைப் பிரித்துக் கொள்ள விரும்பினர். இடைக்கால கவிதையின் விரிவான சொற்பொழிவு மற்றும் கட்டுப்பாடற்ற கற்பனைகளைத் தவிர்ப்பதன் மூலம், புதிய கவிஞர்கள் அடிப்படையில் ஒரு "கிளர்ச்சியை" மேற்கொண்டனர். ஆரம்ப கால உன்னதமான கவிதைகளின் சுருக்கமான மற்றும் கடினமான மொழி நடைக்கு முற்றிலும் மாறுபட்டதாக அவர்கள் மிகவும் வலுவான மொழியில் அன்றாட யதார்த்தங்களில் கிட்டத்தட்ட வெறித்தனமான கவலையை வெளிப்படுத்தினர். உண்மையில், புதிய கவிஞர்களின் எழுத்துக்களில், சமகாலத் தமிழ் இலக்கியத்தில் 'பாரம்பரியம்' மற்றும் 'நவீனத்துவம்' இடையே மோதல் ஏற்படுகிறது. இருப்பினும், புதிய கவிஞர்களின் மிகவும் புரட்சிகரமான மற்றும் சிறந்த படைப்புகளில் கூட மரபுக் கவிதையின் அடிப்படை பண்புகளை அறிய முடியும் என்பதை இங்கே குறிப்பிடலாம். இது புதிய மொழிக்கும் தமிழ் மொழி மற்றும் பேச்சின் அடிப்படை தாளங்களுக்கும் இடையே உள்ள நெருக்கமான தொடர்பை பிரதிபலிக்கிறது.

புதிய கவிஞர்கள் பாரம்பரிய அளவீட்டு விதிகள் அனைத்தையும் உடைத்து, இலவச வசனங்களைப் பரிசோதித்து, வழக்கத்திற்கு மாறான மற்றும் தடைசெய்யப்பட்ட பாடங்களைப் பற்றி தடையின்றி தங்கள் கவிதையில் புதிய மற்றும் உண்மையான நவீன தமிழ் மொழியை உருவாக்கும் முயற்சியில் எழுதினார்கள் என்பது நடந்து கொண்டிருக்கும் விவாதத்திலிருந்து தெரிகிறது. ஆரம்பத்தில், அவர்கள் பாரம்பரியவாதிகளால் புறக்கணிக்கப்பட்டனர் மற்றும் பல தமிழ் கல்வியாளர்களால் புறக்கணிக்கப்பட்டனர். சாதாரண வாசகர்களிடமிருந்தும் எந்த பதிலும் இல்லை. இருப்பினும், இன்று, எண்ணற்ற இளம் கவிஞர்கள் இந்த புதிய பயன்முறையில் தங்கள் கணிசமான திறன்களைப் பயன்படுத்துகின்றனர். மேலும், ஒவ்வொரு ஆண்டும் கிட்டத்தட்ட நூறு புதிய அலை கவிதைத் தொகுப்புகள் வெளியிடப்படுகின்றன.