புதைகுழி தோண்டுபவர்களே, உங்களுக்கு மிகவும் கவலையளிக்கும் அனுபவம் என்ன?

ஜனாதிபதியை உங்களுக்கு தனிப்பட்ட முறையில் தெரியும் என்பது உண்மையா? பிலிப் எப்பொழுதும் கல்லறைகளுக்குச் செல்வதைப் பற்றி பரிதாபமாக உணர்ந்தார். ஆனாலும், அங்கே அவர் ஒரு முதியவரின் அருகில் அமர்ந்து, அவரது தோள்பட்டை மற்றும் புருவத்தின் இருபுறமும் அவ்வப்போது தொட்டுக் கொண்டிருந்தார். "தீய ஆவிகளிடமிருந்து என்னைக் காப்பாற்றுங்கள்" என்று அவர் அமைதியாக ஜெபித்தார்.

"நீங்கள் அதை தொடர்ந்து செய்யவில்லையா?" முதியவர் கூச்சலிட்டார்.

அந்த மனிதன் கூச்சத்துடன் நடந்தான், அவனது குரலில் ஒரு மர்மமான தொனி இருந்தது. அவருடைய பெரும்பாலான வார்த்தைகள் செவிக்கு புலப்படாமல் இருந்தன. அவரது வார்த்தைகள் கிசுகிசுக்களின் விசித்திரமான மூடிக்குள் மூடப்பட்டிருந்தன.

கல்லறைகள் எப்போதும் பிலிப்பை பயமுறுத்தியது, ஆனால் அவரை மிகவும் பயமுறுத்தியது, ஒரு கல்லறை தோண்டியுடன் இருப்பது அல்லது மோசமாக இருப்பது.

"நான் போனதும், இந்த கல்லறைகளை நீங்கள்தான் கவனிப்பீர்கள்." முதியவர் உறுதியான ஆனால் கேட்க முடியாத குரலில் கூறினார்.

பிலிப் தலையசைத்தார்.

"இவை ஏற்கனவே ஆக்கிரமிக்கப்பட்ட இடங்கள், உயர்தர போப் மற்றும் மதகுருக்களுக்கு ஒதுக்கப்பட்ட இடங்கள்" என்று முதியவர் கல்லறையின் வெவ்வேறு திசைகளை நோக்கி கூறினார்.

"மூலையை நோக்கிய பகுதிகள் இப்போது எந்த நாளிலும் இறக்கும் நபர்களுக்கானவை என்றாலும், பழைய டாமை தேவாலயத்திற்கு அருகில் புதைப்பதாக எனக்கு உறுதியளிக்கவும்" என்று முதியவர் சிரித்தார்.

பிலிப் பெருமூச்சு விட்டான்.

“டாம், நாம் ஏன் ஓய்வு எடுக்கக் கூடாது? ஜனாதிபதியுடன் நீங்கள் எவ்வாறு பழகுகிறீர்கள் என்பதை நான் அறிய விரும்புகிறேன்?

“இளைஞனே, ஓய்வு எடுக்க நேரமில்லை. திரு. டிசோசாவின் இறுதிச் சடங்கிற்காக அந்த பகுதியை நாம் தோண்டி எடுக்க வேண்டும், ஆனால் அவர் என்னைச் சந்திக்கும் போதெல்லாம் எப்போதும் ஒரு ஹாம் வழங்குவார்.

அவர்கள் மண்வெட்டிகள் மற்றும் கோடரிகளை நோக்கி கையை நீட்டி, எடுக்குமாறு கெஞ்சினார்கள். டாம் கண்களைச் சுருக்கி, கோடரியை எடுக்குமாறு பிலிப்பிற்கு சமிக்ஞை செய்தார்.

அவரது அலுப்பை உணர்ந்த டாம் பெருமூச்சு விட்டார். “சரி, நான் சொல்வதைக் கேள், குழந்தை. ஜனாதிபதி ஆவதற்கு முன் ஆபிரகாம் என்னுடன் பணியாற்றினார். அவர் நல்ல மனிதர். எப்போதும் உதவத் தயாராக, மக்களைப் புரிந்துகொள்வதற்கும், வார்த்தைகளால் அவர்களின் இதயங்களை வெல்வதற்கும் இந்த குணம் அவரிடம் இருந்தது.

பிலிப்பின் மனதில் இருந்த அலுப்பு எல்லாம் மறைந்து இப்போது ஆவலுடன் கேட்டுக் கொண்டிருந்தான்.

“அவ்வளவு எளிதாக இல்லை! இந்த புதைகுழியை நாம் தோண்டி எடுக்க வேண்டும், பிறகு உனக்கு என்ன வேண்டும் என்று சொல்கிறேன்” என்று டாம் சிரித்தான். அரை வளைந்த உதடுகளிலிருந்து உடைந்த பற்கள் வெளியே எட்டிப் பார்த்தன.

பிலிப்பும் டாமும் உபகரணங்களை எடுத்து தோண்டத் தொடங்கினர். பாதி மண்ணில் இறங்கும் வரை அவர்கள் ஒரு வார்த்தை கூட பேசவில்லை.

“டாம்? நீங்கள் எப்போதாவது கல்லறைக் கொள்ளையர்களை சந்தித்திருக்கிறீர்களா?" பிலிப் கேட்டார்.

அசாதாரண கேள்வியால் டாம் அதிர்ச்சியடைந்தார். "ஏன் இளைஞனே கேட்கிறாய்?"

"ஒன்றுமில்லை என்று ஆர்வமாக" பிலிப் தோளைத் தட்டினான்.

“ஆமாம், நான் இளமையாக இருந்த போது, ஒவ்வொரு நாளும், கல்லறைகளுக்குள் நிழல்கள் ஊர்ந்து செல்வதைக் கண்டோம். ஓல்ட் ஜான் மண்வெட்டியை தரையில் முட்டிக்கொண்டு, அவர்கள் வந்த வழியை விட இரட்டிப்பு வேகத்தில் விரைந்து செல்வார்கள்."

இருவரும் வாய்விட்டு சிரித்தனர்.

"கொத்தனார், கப்பல் வேலை செய்பவர் அல்லது தச்சனை விட வலிமையானவர் யார்? என்று கேட்பார். எனக்கு ஒருபோதும் புரியவில்லை ஆனால் அந்த ஆடம்பரமான வார்த்தைகளை எப்போதும் நினைவில் வைத்திருப்பேன். டாம் தொடர்ந்தார்.

"ஷேக்ஸ்பியர்" டாம் அமைதியாக பதிலளித்தார், "ஹேம்லெட்டின் வார்த்தைகள். எப்படியிருந்தாலும், அவர் இப்போது எங்கே இருக்கிறார்?" டாம் உடனடியாக அமைதியைக் கலைக்கச் சொன்னார்.

“ஆபிரகாமா? சரி, அது உங்களுக்குத் தெரியும், ”டாம் முகம் சுளித்தார்.

“இல்லை, அவன் இல்லை. உன் நண்பன் ஜான்”

“தெரியாது. உங்கள் சலிப்பு போலவே அவர் மறைந்துவிட்டார்”

பிலிப் இப்போது டாமின் குரலுக்கு ஒத்துப் போகிறார். அவனது முணுமுணுப்பு சாதாரண குரல் போல இருந்தது.

தொடர்ந்து தோண்டினார்கள்.

“ஏன் திரும்பி வந்தாய் பையன்? நீங்கள் ஒரு கல்லறையில் இருப்பதை எப்படி வெறுக்கிறீர்கள் என்று ஃபாதர் வைட் எப்போதும் சொன்னார்” டாம் ஒரு கேள்வியைக் கேட்டது இதுவே முதல் முறை.

“எனக்கு வேறு வழியில்லை. நான் அப்பாவின் வேலையைத் தொடர தேவாலயம் விரும்பியது. அதுமட்டுமல்ல, குப்பை அள்ளும் தொழிலாளியாகவோ அல்லது கூலியாகவோ வேலை செய்வதை விட இங்கு கிடைக்கும் சம்பளம் சிறந்தது” என்று அவர் முகத்தில் மெல்லிய புன்னகை தவழ்ந்தது.

டாம் இந்த பதிலில் திருப்தி அடையவில்லை, ஆனால் அவர் அமைதியாக இருப்பதைத் தேர்ந்தெடுத்தார், ஆனால் பேசுவதை விரும்பினார்.

பிலிப் தொடர்ந்து தோண்டினார். மணலை உரசும் சத்தம் பயங்கர அமைதியை நிரப்பியது.

பிலிப் மண்ணைத் தவிர வேறு எதையாவது தனது கோடரி தொட்டபோது தோண்டுவதை நிறுத்தினார். அவர் டாமைப் பார்த்தார். அவன் கண்கள் விரிந்தன.

டாம் அவரை மெதுவாக ஒதுக்கித் தள்ளிவிட்டு, மண்வெட்டியால் மண்ணைத் துளைத்தான்.

மண்ணைத் தவிர வேறு ஒன்று நிச்சயமாக இருந்தது.

மண்வெட்டியை ஒதுக்கி வைத்துவிட்டு வெறும் கைகளால் மண்ணைத் தோண்டத் தொடங்கினார். சமீபத்திய நிகழ்வுகளால் அதிர்ச்சியடைந்த பிலிப், வார்த்தைகள் மற்றும் செயலில் தலையிடாமல் அமைதியாகப் பார்த்தார்.

டாம் ஒரு பிளாஸ்டிக் பெட்டியைத் தொட்டபோது நிறுத்தினான்.

அவரது மண்வெட்டியின் அழுத்தம் காரணமாக வழக்கு சிதைந்தது. அவர் அதை எடுத்து பிலிப்பின் திறந்த உள்ளங்கையில் மென்மையாக வைத்தார். அதன் மீது பூட்டு இல்லை, அதன் விளிம்புகள் ஒட்டப்படவில்லை. பிலிப் கேஸை ஓபன் செய்தார்.

கேஸ் உள்ளே ஒரு தொப்பி இருந்தது, அது பழைய மற்றும் தூசியாக இருந்தது.

டாம் மெதுவாக அதை எடுத்து அணைத்தான். வாசனை தெரிந்தது போல் இருந்தது. அவன் அதன் ஒவ்வொரு முனையையும் கவனமாக தடவினான். "ஆபிரகாமின் தொப்பி," அவர் தனது குரலில் வேடிக்கை மற்றும் திகில் இரண்டையும் கூறினார்.

பிலிப் அவனிடமிருந்து அதைப் பிடுங்கி மெதுவாகத் தடவினான். "இல்லை, அது என் அப்பாவினுடையது", கருப்பு நிற தொப்பியின் உள் பக்கத்தில் எழுதப்பட்ட "ஜே" என்று அவர் பதிலளித்தார்.

டாம் குழப்பமடைந்தார். அவர் ஆபிரகாமின் தொப்பியை நன்றாக அடையாளம் கண்டுகொண்டார், ஆனால் அவர் சிறுவனின் நம்பிக்கையுடன் ஒத்துக்கொண்டார்.

“சொல்லுங்க பையன். நீங்கள் ஜான் ஆஸ்வெல்லின் மகனா?" என்று பிலிப்பிடம் கேட்டார்.

பிலிப் அவருடைய வார்த்தைகளை அலட்சியப்படுத்திவிட்டு அவர்கள் தோண்டிய கல்லறையில் ஏறினார். டாம் குழி வரை ஊர்ந்து செல்ல முயன்று பின்னால் விழுந்தார்.

"சிறுவன். எனக்கு பதில் சொல்லு” டாம் கத்த முயன்றான். கத்தத் தயக்கத்தில் தொண்டை வெடித்தது.

“ஓ. ஏதோ ஞாபகம் வந்ததா, டாம்? ஜான் என்ற பெயர் ஏதாவது மணி அடிக்கிறதா?” பிலிப் தொப்பியை சரிபார்த்துக்கொண்டே கூறினார்.

பிலிப் அவரது கண்களைப் பார்த்தார், பின்னர் அவரது தலையில் மண்வெட்டியை அடித்தார். பிலிப் இரக்கமில்லாமல் அடித்த இடத்தில் டாம் குழிக்குள் விழுந்து சத்தத்துடன் தலையைப் பிடித்தான். இரத்தம் கசிந்து, மலையுச்சியில் ஓடும் நதியைப் போல அவன் விரல்களில் ஓடியது.

"நீங்கள் அவரைப் பிடித்துவிட்டீர்கள் அல்லவா." பிலிப் ஒரு காலத்தில் அமெரிக்க ஜனாதிபதிக்கு சொந்தமான தொப்பியை அணிந்திருந்தார், பின்னர் அவரது அப்பா அணிந்திருந்தார்.

டாமின் கண்கள் மூடப்பட்டன, அவனது மூச்சு வேகமாக ஓடியது. ஜானைப் பிடிக்க உள்ளூர் காவல்துறைக்கு அவர் எப்படி உதவினார் என்ற எண்ணங்கள் அவன் மனதில் ஓடியது. லிங்கனின் உடைமைகளை அவரது கல்லறையிலிருந்து ஜான் திருடினார். அவர் தனது சிறந்த நண்பரான டாமை மட்டுமே நம்பினார், மேலும் ஜான் வைத்திருந்த மிகவும் விலைமதிப்பற்ற ரகசியத்திற்குள் அவரை அனுமதித்தார். ஆனால் டாம் அவருக்கு துரோகம் செய்தார்.

லிங்கனின் தொப்பியைத் தவிர எல்லாவற்றையும் போலீசார் கண்டுபிடித்தனர். அவர்கள் ஜானை பாதாள அறைக்குள் இழுத்துச் சென்றனர். இன்று வரை அத்தியாயம் முடிந்துவிட்டதாக டாம் நம்பினார். ஜார்ஜ் அவரைப் பார்ப்பது போன்ற கண்களைப் பார்த்தார்.

டாம் தனது முதுகுக்குக் கீழே மண்ணை மூடியிருந்த இரத்தத்தின் பெட்ஷீட்டிற்கு எதிராக ஓய்வெடுத்தார்.

கடைசி மூச்சை இழுத்துக்கொண்டிருக்கும் முதியவரை மறைக்க அவர்கள் சேர்ந்து தோண்டிய மண்ணை பிலிப் உதைத்தார்.

"மன்னிக்கவும் என்னால் உங்களை தேவாலயத்திற்கு அருகில் தகனம் செய்ய முடியவில்லை" என்று அவர் தோள்களைத் தொட்டு மெதுவாகக் கூறினார்.

“அடுத்து இந்தக் கேள்வி உங்களிடம் கேட்கப்படும்போது, ஒரு கல்லறையைச் செய்பவர் என்று சொல்லுங்கள். அவர் செய்யும் வீடுகள் அழிவு நாள் வரை நீடிக்கும். அவருடைய ஆடம்பரமான வார்த்தைகளுக்கு நீங்கள் இதற்குப் பதிலளித்திருக்க வேண்டும்” என்று பிலிப் ஹேம்லெட்டின் வார்த்தைகளை கவிதையாக வாசித்தார்.

கடைசியில் மீண்டும் குழிக்குள் போட்ட மண்ணில் "அரிகடோ" என்று முத்திரை பதித்தார்.