பாரதிதாசன் இருபதாம் நூற்றாண்டின் தமிழ்க் கவிஞர். அவர் தனது படைப்புகளில் சமூக அரசியல் பிரச்சினைகளைக் கையாண்டார்.

பாரதிதாசன் ஒரு பகுத்தறிவாளர், அவருடைய எழுத்துக்கள் தமிழ்நாட்டில் திராவிட இயக்கத்தின் வளர்ச்சிக்கு ஒரு ஊடகமாக செயல்பட்டன. நாடகங்கள், சிறுகதைகள் மற்றும் கட்டுரைகளிலும் அவர் தனது கருத்துக்களை வெளிப்படுத்தினார். மகாகவி சுப்ரமணிய பாரதி அவருக்கு வழிகாட்டியாக இருந்தவர், அவரைப் பிறகு அவர் தன்னை "பாரதிதாசன்" என்று அழைத்தார். இருப்பினும் அவர் தனது படைப்புகளில் சமஸ்கிருதத்திலிருந்து பெறப்பட்ட சொற்களை அரிதாகவே பயன்படுத்தினார். அவரது படைப்புகள் அரசியல் இயல்புடையவை ஆகும்.

இவரது பெற்றோர் கனகசபை முதலியார் மற்றும் லட்சுமி அம்மாள் ஆவர். அவர் பெயர் சுப்புரத்தினம். அவர் தமிழ் இலக்கியம், தமிழ் இலக்கணம் மற்றும் சைவ சித்தர் வேதாந்தம் ஆகியவற்றில் முறையான கல்வியைப் பெற்றார். ஆரம்பத்தில் பிரெஞ்சு பிரதேசமான காரைக்காலில் தமிழாசிரியராகப் பணிபுரிந்தார். இந்திய சுதந்திரப் போராட்டத்திலும் பங்கேற்று தனது எழுத்துக்கள் மூலம் ஆங்கிலேயர் மற்றும் பிரெஞ்சு அரசை எதிர்த்தார். அண்ணாதுரை, எம்.ஜி.ராமச்சந்திரன் போன்ற அரசியல் தலைவர்களால் ஊக்கப்படுத்தப்பட்டார். 1954 இல் புதுச்சேரி சட்டமன்றத்துக்குத் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டார். 1964 இல் சென்னையில் உள்ள மருத்துவமனையில் காலமானார்.

பாவேந்தர், புதுவை கலைமகள், தேசோபகாரி, தேசபக்தன், அனந்தபோதினி, சுதேசமித்திரன், தமிழரசு, டுப்ளெக்ஸ், கிருக்கன், கிண்டல்காரன், பாரதிதாசன் எனப் பல புனைப் பெயர்களைக் கொண்டிருந்தார். அவர் பிராமணிய எதிர்ப்பை தீவிரமாக பின்பற்றியவர். இவரின் பல படைப்புகள் பிராமண எதிர்ப்பு தன்மை கொண்டவை.

இவரது படைப்புகள்: ஸ்ரீமயிலம் சுப்பிரமணியர் துத்தியமுத்து, சஞ்சீவி பர்வதின் சாரல், எதிர்பாரத முத்தம், காதல் நினைவுகள், நல்ல தீர்ப்பு, அழகிய சிரிப்பு, குடும்ப விளக்கு, பாண்டியன் பரிசு, இருண்ட வீடு, தமிழ் இலக்கியம், காதல், மற்றும் அமைதி. பாடல்கள், கண்ணகி புரட்சி காப்பியம், மணிமேகலை வெண்பா, பண்மணித்திரள் மற்றும் தேனருவி இசை பாடல்கள்.

"புரட்சிக் கவிஞர்" என்பது பெரியார் அவருக்கு வழங்கிய பட்டம். 1946 இல் அவர் அமைதி - ஊமை நாடகத்திற்காக தங்கக் கிளி பரிசையும் பெற்றார். சாகித்ய அகாடமி விருது அவரது மரணத்திற்குப் பின் 1970 ஆம் ஆண்டு அவரது பிசிராந்தையார் நாடகத்திற்காக அவருக்கு வழங்கப்பட்டது.