இந்தியாவில் வடமேற்கு முள் புதர்க்காடுகள் குஜராத், ராஜஸ்தான், ஹரியானா, பஞ்சாப் மற்றும் ஜம்மு ஆகிய மாநிலங்களில் பரவியுள்ளன.

இந்தியாவில் உள்ள வடமேற்கு முள் புதர்க்காடுகள், தார்:

பாலைவனத்தைச் சுற்றியுள்ள சிதைந்த வறண்ட காடுகளின் ஒரு பெரிய விரிவாக்கத்தை பிரதிநிதித்துவப்படுத்தும் ஒரு சுற்றுச்சூழல் பகுதியை உருவாக்குகின்றன. இருப்பினும், அவை விதிவிலக்காக இனங்கள் நிறைந்தவையாகவோ அல்லது உள்ளூர்வாதத்தில் உயர்ந்தவையாகவோ இல்லை என்றாலும், காடுகள் சின்காரா, சௌசிங்ஹா மற்றும் பிளாக்பக் போன்ற சில முக்கியமான உயிரினங்களின் சாத்தியமான மக்களைக் கொண்டுள்ளன. இந்தியத் துணைக்கண்டத்தின் வடமேற்குப் பகுதியில் மற்றும் பல சூழலியல் வல்லுநர்களின் கூற்றுப்படி சுற்றுச்சூழல் பகுதி அமைந்துள்ளது. இந்த முள் புதர் வெப்ப மண்டல வறண்ட காடுகளின் சீரழிந்த நிலையைக் குறிக்கிறது. தார் பாலைவனம் மற்றும் சிந்து பள்ளத்தாக்கு பாலைவன சுற்றுச்சூழலைச் சுற்றிலும், குஜராத்தின் மேற்குப் பகுதியும் (கிர்னார் மலையைத் தவிர்த்து) உள்ளடக்கியது. தென்கிழக்கில் ஆரவல்லி மலைத்தொடரால் சூழப்பட்ட ராஜஸ்தான் மாநிலம் முழுவதும் பரவி, சுற்றுச்சூழல் பகுதி இந்தியாவின் பெரும்பாலான ஹரியானா மற்றும் பஞ்சாப் மாநிலங்களையும், ஜம்மு மற்றும் காஷ்மீரின் ஜம்மு பகுதியையும் உள்ளடக்கியது, இமயமலையின் அடிவாரம் வரை நீண்டுள்ளது. இங்கு 60 - க்கும் மேற்பட்ட பாதுகாக்கப்பட்ட பகுதிகள் உள்ளன; இருப்பினும், அவை சிறியவை மற்றும் சுற்றுச்சூழலில் இரண்டு சதவீதத்திற்கும் சற்று அதிகமாக உள்ளன.

இந்தியாவில் உள்ள வடமேற்கு முள் புதர்க்காடுகள் சராசரியாக 750 மி.மீ - க்கும் குறைவான வருடாந்திர மழையைப் பெறுகின்றன, மேலும் வெப்பமான மாதங்களில் வெப்பநிலை 45 டிகிரி செல்சியஸ் - ஐ விட அதிகமாக இருக்கும். குளிர்காலத்தில் உறைபனிக்கு கீழே வெப்பநிலையும் குறையும். இந்த தட்டையான வண்டல் தாழ்நிலங்கள் தாழ்வான மலைகளுக்குள் விரிவடைகின்றன மற்றும் மண்ணின் உப்புத் தன்மையின் உள்ளூர் மாறுபாடுகள் இந்த காடுகளில் தாவரங்களின் பரவலை பாதிக்கிறது. அதிக உப்புத்தன்மை கொண்ட மண்ணின் திட்டுகள் பொதுவாக தாவரங்கள் இல்லாமல் இருக்கும். இந்த காடுகளில் உள்ள தாவரங்கள் வளர்ச்சி குன்றியதாகவும் திறந்ததாகவும் உள்ளது மற்றும் முக்கியமாக ஏ. செனகல் மற்றும் ஏ. லுகோப்லோயா போன்ற அகாசியா இனங்கள் ஆதிக்கம் செலுத்துகின்றன. இந்த இனங்கள் அரிதாக 6 மீ உயரத்தை தாண்டுகின்றன, மேலும் இந்த காடுகளில் காணப்படும் பிற சிறப்பியல்பு இனங்களில் பிரோசோபிஸ் ஸ்பைசிஜெரா  அடங்கும். காப்பரிஸ் ஜெய்லானிகா, சல்வடோரா எஸ்பிபி, கரிஸ்ஸா எஸ்பிபி, ஜிம்நோஸ்போரியா எஸ்பிபி, கிரேவியா எஸ்பிபி மற்றும் கர்டேனியா எஸ்பிபி, முதலியன. ட்ரேஜியா, ரிவியா, டினோஸ்போரா, வைடிஸ் மற்றும் பெரிஸ்ட்ரோப் போன்ற செரோஃபைடிக் ஏறும் இனங்கள் இந்த காடுகள்.

இந்தியாவில் உள்ள வடமேற்கு முள் புதர்க்காடுகளின் வறண்ட பகுதிகளில் முள் காடுகள் செரோஃபைடிக் புதர் நிலமாகவும், அரை வறண்ட தாவரங்களாகவும் மாறுகின்றன, பொதுவாக யூபோர்பியா இனங்கள் ஆதிக்கம் செலுத்துகின்றன. ஒரு ஜிஸிபஸ் ஸ்க்ரப் யூபோர்பியா ஸ்க்ரப் உடன் இணைகிறது மற்றும் இது ஜிசிபஸ் நம்புலேரியா என்ற இனத்தால் வகைப்படுத்தப்படுகிறது. அகாசியா லுகோசெபாலா, அகாசியா செனகல், அனோஜெய்சஸ் பெண்டுலா மற்றும் டிக்ரோஸ்டாச்சிஸ் சினிரியா ஆகியவை பிற இனங்களில் சில. இந்த காடுகளில் மண் மோசமாக இருப்பதால், அவை காசியா - புட்டியா சமூகத்தை ஊக்குவிக்கின்றன. இருப்பினும், மண் கடற்கரைக்கு அருகில் அதிக உப்புத்தன்மை கொண்டது, மேலும் இங்கு, சமூகத்தில் சால்வடோரா மற்றும் டமரிக்ஸ் ஆகியவை அடங்கும். மறுபுறம், ஆரவல்லி மலைத் தொடரின் தென்மேற்குப் பகுதியானது ஒரு தனித்துவமான இலையுதிர் காடுகளை ஆதரிக்கிறது, இது முக்கியமாக அனோஜிசஸ் பெண்டுலா, ஏகிள் மார்மெலோஸ், போஸ்வெலியா செர்ரெட்டா, காசியா ஃபிஸ்துலா, மிட்ராஜினா பர்விஃப்ளோரா, டையோஸ்பைரோஸ் மெலான்சிலான், மற்றும் ரைட் ரைட்சியா போன்ற இனங்களால் வகைப்படுத்தப்படுகிறது.

இந்தியாவில் உள்ள வடமேற்கு முள் குறுங்காடு காடுகள் விதிவிலக்காக வளமான இனங்கள் அல்லது உள்ளூர் தன்மையில் மிகவும் உயர்ந்தவை அல்ல என்றாலும், அவை பாதுகாப்பு முக்கியத்துவம் வாய்ந்த பல பெரிய பாலூட்டி இனங்களைக் கொண்டுள்ளன. இந்த வகைகளில் சிறுத்தை, கராகல், சின்காரா, சௌசிங்ஹா மற்றும் பிளாக்பக் ஆகியவை அடங்கும். காடுகள் மொத்தம் தொண்ணூறு பாலூட்டி இனங்களுக்கு வாழ்விடத்தை வழங்குகின்றன, அவற்றில் இரண்டு வெளவால்கள் சுற்றுச்சூழலுக்கு சொந்தமானவை என்று கருதப்படுகின்றன. இந்த வெளவால்கள் ட்ரையோனாப்ஸ் பெர்சிகஸ் மற்றும் ரைனோபோமா மஸ்கடெல்லம். இந்த இரண்டு வெளவால்களும் கண்டிப்பான உள்ளூர் உயிரினங்களாகக் கருதப்படுகின்றன மற்றும் அவற்றின் அறியப்பட்ட வரம்பு இந்த சுற்றுச்சூழலுடன் மட்டுமே உள்ளது. இவை தவிர, சௌசிங்கா மற்றும் பிளாக்பக் ஆகியவையும் அச்சுறுத்தப்பட்ட இனங்களாகக் கருதப்படுகின்றன (ஐயூசிஎன் 2000).

இந்தியாவில் உள்ள வடமேற்கு முள் புதர்க்காடுகள் 400 பறவை இனங்களைக் கொண்டிருக்கின்றன, இது இந்த உயிரினப் பகுதியில் உள்ள அனைத்து சுற்றுச்சூழல்களிலும் மிக உயர்ந்த ஒன்றாகும். இந்த 400 பறவை இனங்களில் இரண்டு இனங்கள் உள்ளூர் இனங்களாகக் கருதப்படுகின்றன. இந்த இனங்கள் வெள்ளை இறக்கைகள் கொண்ட டைட் மற்றும் ரூஃபஸ் - வென்டட் பிரினியா ஆகும். ரூஃபஸ் - வென்டட் ப்ரினியா என்பது இந்தச் சுற்றுச்சூழலுடன் மட்டுப்படுத்தப்பட்ட ஒரு கண்டிப்பான உள்ளூர் இனமாகும், மேலும் வெள்ளை - இறகுகள் கொண்ட முல்லையானது அருகிலுள்ள கதியவார் - கிர் உலர் இலையுதிர் காடுகளுடன் பகிர்ந்து கொள்ளப்படும் ஒரு உள்ளூர் இனமாக அறிவிக்கப்படுகிறது. இவை தவிர, காடுகளில் இந்தியன் பஸ்டர்ட் மற்றும் லெஸ்ஸர் புளோரிகன் (ஐயூசிஎன் 2000) போன்ற உலக அளவில் அச்சுறுத்தலுக்கு உள்ளான பறவை இனங்களும் உள்ளன.