जनीं ते अंजनी माता । जन्मली ईश्वरी तनू । तनू मनू तो पवनू । एकची पाहतां दिसे ॥१॥
त्रैलोक्यीं पाहताम बाळें । ऐसें तों पाहतां नसे । अतुल तुलना नाहीं । मारुती वातनंदन ॥२॥
चळे ते चंचळ नेटे । बाळ मोवाळ साजिरें । चळताहे चळी चळवळी । बाळ लोवाळ गोजिरें ॥३॥
हात कीं पाय कीं सांगो । नखें बोटें परोपरी । दृष्टीचें देखखें मोठें । लांगूळ लळलळीतसे ॥४॥
खडीखाडी ददे तैसा । पीळ पेच परोपरी । उड्डाण पाहतां मोठें । झेंपावे रविमंडळा ॥५॥
बाळानें गिळिला बाळू । स्वभावें खेळता पहा । आरक्त पीत वाटोळे । देखिले धरणीवरी ॥६॥
पूर्वेसि देखतां तेथें । उडालें पावलें बळें । पाहिलें देखिलें हातीं गिळिलें जाळिलें बहू ॥७॥
थुंकोनि टाकितां तेथें । युद्ध जालें परोपरी । उपरी ताडिला तेणें । एक नामचि पावला ॥८॥
हा गिरी तो गिरी पाहे । गुप्त राहे तरूवरी । मागुता प्रगटे धांवें । झेंपावें गगनोपरी ॥९॥
पळही राहिना कोठें । बळोंचि घालितां झडा । कडाडां मोडती झाडें । वाडवाडें उलंडती ॥१०॥
पवनासारिखा धांवे । वावरे विवरे बहू । अपूर्व बाळलीला हे । रामदास्य करी पुढें ॥११॥

॥ भीमरूपी स्तोत्र संपूर्ण ॥१॥