श्रीनामदेवचरित्र - अभंग ३५९१ ते ३६१०
३५९१.
मालधनी घेउनी आलों असें घरा । तुम्ही कां दातार शिव्या देतां ॥१॥
द्रव्याचा मालक आणूनियां घरीं । ठेविला निर्धारीं काय भय ॥२॥
चलावें घरासी घ्यावी द्रव्यरासी । न देतां गणोबासी घेउन येतों ॥३॥
एका जनार्दनीं दामा पुढें आला । नामा विठोबाला कींव भाकी ॥४॥
३५९२.
जन्मांचा पोसणा तुझा मी पामर । काय आतां विचार केशिराजा ॥१॥
घरासी पैं जातां ताडतील मज । आतां तुझी लाज तुज देवा ॥२॥
म्हणे नाम्या न करीं काहीं चिंता । एका जनार्दनीं सर्वथा नुपेक्षी देव ॥३॥
३५९३.
नाम्या झडकरी जाई तूं घरासी । चिंता ती मानसीं करुं नको ॥१॥
तुझा छंद आहे माझिये मानसीं । तूं वेगीं घरासी जाय आतां ॥२॥
एका जनार्दनीं वंदुनी चरण । नामा आला जाण घरालागीं ॥३॥
३५९४.
दामशेटी म्हणे ऐवजाचा धनी । आणिला तो मजलागुनी दावी आतां ॥१॥
वंदुनी चरण म्हणे चला आंत । जगीं हें प्रख्यात करुं नका ॥२॥
एका जनार्दनीं बोलोनियां मात । धरियेला हात वडिलांचा ॥३॥
३५९५.
जाऊनियां आंत धोंड्यासी दाविलें । सुवर्ण तें जाहलें अंतर्बाह्य ॥१॥
तुमचें तें द्रव्य मोजूनियां घ्यावें । उरलें तें धाडावें गणोबासी ॥२॥
एका जनार्दनीं पाहूनियां दामा । आलिंगिला नामा सद्रदित ॥३॥
३५९६.
नामयासी बोलतसे दामशेटी । कोणाचे कर्णी गोठी सागूं नको ॥१॥
आपणांसी देवें द्रव्य हें दिधलें । तूं कां म्हणसी वहिलें द्यावें तया ॥२॥
एका जनार्दनीं भक्ताचा महिमा । वाढविणें पुरुषोत्तमा आपुलें काजा ॥३॥
३५९७.
आपुल्या काजासाठी । धावें भक्ताचिये पाठीं ॥१॥
ऐसा कृपाळू उदार । विटे उभा कटीं कर ॥२॥
एका जनार्दनीं शरण । भक्ताचे मनोरथ पुरती जाण ॥३॥
३५९८.
नाम्याचें कारण देवें नवल केले । धोंडोबाचे जाहलें सुवर्ण तें ॥१॥
गोणाई दामशेटीतें आनंद पैं जाहला । म्हणती भला भला नामा आमुचा ॥२॥
न कळे लाघव देवाचें सर्वथा । म्हणती नामा आमुचा कर्ता जाहला आतां ॥३॥
एका जनार्दनीं द्रव्याचिया आशा । विसरले सर्वेशा पांडुरंगा ॥४॥
३५९९.
घरचा वृत्तांत पाहुनी नयनीं । नामा तेचि क्षणीं राउळीं गेला ॥१॥
पायांवर भाळ ठेवुनी तत्वतां । म्हणे पंढरीनाथ सांभाळिलें ॥२॥
जन्माचा पोसणा दास तुझा दीन । तें त्वां वचन सत्य केलें ॥३॥
एका जनार्दनीं दासाचें धांवणें । देवाविण कोण करील तें ॥४॥
३६००.
मायबाप माझा सोयरा जिवलग । तूंचि पांडूरंग मजलागी ॥१॥
माझियाकारणें पुरविलें धन । केलें माझें संरक्षण मायबाप ॥२॥
म्हणोनियां डोई ठेवियेली पायीं । प्रेमभरित पाहीं नामा जाहला ॥३॥
एका जनार्दनीं देवाचा एकुलता । नामयापरता कोणी नाहीं ॥४॥
३६०१.
नामयाचें घर मोडलें एके दिनीं । मजुर तयालागुनी मिळेचिना ॥१॥
हिंडतां भागलें मजूर न मिळे । आले ते सकळ गृहालागीं ॥२॥
पांडुरंग तेथें होउनी मजूर । शाकारिलें घर नामयाचें ॥३॥
एका जनार्दनीं उणें नेदी भक्ता । आपण तत्वतां अंगे राबें ॥४॥
३६०२.
शाकार भारे मस्तकीं वाहिले । घर शाकारिलें नामयाचें ॥१॥
दामशेटी पुसे कोठील तूं कोण । येरु म्हणे जाण वस्ती येथें ॥२॥
बिर्‍हाड तुर्ती माझें राउळाभीतरीं । विठूजी निर्धारी नाम माझें ॥३॥
तूमच्या नामयाची ममता मज असे फ़ार । एका जनार्दनीं निर्धारें ऋणी त्याचा ॥४॥
३६०३.
तुम्हांसी कारण पडलिया सांगा । नाम्याचे प्रसंगा सेवा तुमची ॥१॥
संदेह मनासी नका धरुं सर्वथा । माझी आण तत्वतां तुम्हांलागीं ॥२॥
नामयाचें सांकडें वारीन मी वेगें । तुम्ही कांहीं अंगे शिणूं नका ॥३॥
एका जनार्दनीं वैकुंठींचा राणा । सांगतसे खुणा अंतरीच्या ॥४॥
३६०४.
नाम्याचे लग्नासाठी । चिंता करी दामशेटी ॥१॥
नाहीं आपुले जवळी धन । कैसें होईल याचें लग्न ॥२॥
रात्रंदिवस गोणाईसी । निद्रा न ये पैं नेत्रांसी ॥३॥
माझ्या नामयाचें लग्न । एका जनार्दनीं करील कोण ॥४॥
३६०५.
सर्वांचा तो आत्मा कळली तया खूण । नामयाचें लग्न करावें तें ॥१॥
जाऊनियां स्वयें देवें माव केली । सोयरीक आणिली नामयासी ॥२॥
लग्नाचें कारण मेळविलें देखा । एका जनार्दनीं ऐका नवल चोज ॥३॥
३६०६.
दामशेटीचा कारकुन । स्वयें झाला नारायण ॥१॥
लग्नतिथी धरली निकी । नोहे कोणा पैं ओळखी ॥२॥
विठ्ठलशेटी ऐसें नाम । एका जनार्दनीं प्रेम ॥३॥
३६०७.
कोणासी न कळे हा पंढरीचा राणा । केली विवंचना लग्नाची ते ॥१॥
सहपरिवार आपण निघाला । लग्नाचा सोहळा करीतसे ॥२॥
एका जनार्दनीं करुनि पाणिग्रहण । निघाला तेथोनियां ॥३॥
३६०८.
प्रात:काळ झालिया पाहती नरनारी । नोवरा आणि नोवरी व्याहीही ना ॥१॥
विठ्ठलशेटी नाहीं परिवारासहित । राजाई मनांत शोक करी ॥२॥
एका जनार्दनीं राजाईचा भाव । कांहो देवाधिदेवो ठकविलें ॥३॥
३६०९.
न देतां दरुशन गेला चक्रपाणी । राजाई तों मनीं दु:ख करी ॥१॥
न कळे कवणासी अघटित करणी । करुनी चक्रपाणी कां हो गेला ॥२॥
एका जनार्दनीं राजाईचा हेत । नित्य आठवीत पांडुरंग ॥३॥
३६१०.
लग्नाचा सोहळा यथासांग जाहला । नामा वेगीं आला पंढरीसी ॥१॥
देऊनियां सर्व पाहती संपदा । येथें तो आपदा न मिळे आन ॥२॥
एका जनार्दनीं माता आणि पिता । राजाईचा तत्वतां शीण करिती ॥३॥