इतकी माहिती मिळून देखील डॉ.मेहता यांचे मन शंकांनी ग्रासलेलेच होते. त्यांना स्वतःवर नियंत्रण ठेवता आले नाही.

“या संस्थेचा मालक कोण आहे?” डॉ.मेहता यांनी सरळ शब्दात विचारले.

“पुरे झालं, डॉ. मेहता! जितके सांगितले तुम्हाला एवढेच माहित असणे आवश्यक आहे. आता तुमच्याकडे फक्त दोनच पर्याय आहेत, तुमच्या कामावर लक्ष केंद्रित करा  किंवा तुमचे सामान पॅक करा; मी आपली घरी परत जाण्याची व्यवस्था करीन.”

डॉ. चंदावरकर यांनी तिरस्कारपूर्ण शब्दात इशारा डॉ. मेहता यांना इशारा दिला.

डॉ चंदावरकर यांचे म्हणणे ऐकून डॉ.मेहता जागीच स्तब्ध उभे राहिले. हताश होऊन ते परत जाण्यासाठी वळणार होते इतक्यात डॉ. सोनाली पर्रीकर बोलल्या,

“सर, संपूर्ण माहिती मिळायला बरेच दिवस किंवा आठवडे लागतील, कारण अनंत महाकाल दर तासाला शुद्धीवर येतो.”

"तुमच्याकडे आणखी काही सूचना आहेत का?" डॉ.चंदावरकरांनी उत्तर आधीच माहीत असल्याप्रमाणे विचारले.

"होय सर, माझ्या मते आपण त्याच्याशी थेट बोलू, कोणत्याही नारको औषधे किंवा संमोहनाशिवाय." डॉ. सोनाली पर्रीकर यांनी प्रस्ताव मांडला.

"हरकत नाही पण मला वाटते की तो असं सहजासहजी काही बोलणार नाही." डॉ चंदावरकर यांनी चिंता व्यक्त केली.

“तो बोलेल सर. त्याने स्वत:बद्दल किती खुलासा केला आहे, याची त्याला अजून कल्पना नाही! आपण त्याला विश्वास देऊ शकतो की आपल्याला त्याच्याबद्दल सर्व काही माहित आहे आणि नंतर तो शुद्धीत असताना सर्व काही सांगेल.” डॉ सोनाली.

"हा प्रकार तुम्हा सर्वांसाठी एक धोकादायक प्रक्रिया असू शकते." डॉ.चंदावरकर यांनी चेतावनी दिली.

डॉ. सोनाली पर्रीकर यांना डॉ. चंदावरकर यांच्याशी कसे वागायचे आणि त्यांचा मुद्दा कसा मांडायचा हे चांगलेच माहीत होते. त्याच्या समजूतदार स्वभावामुळे त्यांच्याकडे एखाद्या उत्श्रुंखल व्यक्तिमत्त्वावर देखील नियंत्रण ठेवण्याची शक्ती होती. त्यामुळे त्या म्हणाल्या,  

"सर, मी आजवर अनेक गुन्हेगारांची चौकशी केली आहे आणि माझ्या अनुभवावरून मी खात्रीपूर्वक सांगू शकते की या माणसाला घाबरण्याची गरज नाही."

"मला नाही वाटत आपण ड्रग्ज किंवा संमोहन विद्येच्या मदतीशिवाय त्या माणसावर विश्वास ठेवू शकतो." डॉ. चंदावरकर यांनी ठामपणे सांगितले.

"सत्य मनातून शब्दात रुपांतरीत होत असताना त्याच्या रूपात बदल होण्याची शक्यता नेहमीच राहील."

"आपण लाय डिटेक्टर वापरू शकतो आणि KGB आपल्याला ते पाहण्यात आणि वाचण्यात मदत करू शकते."

डॉ.मेहता जणू काही फार महत्वाची योजना सांगत आहेत असा अविर्भाव आणत बोलले.

“सर, म्हणजे काही वायर्सच्या साहाय्याने त्याच्या शरीराला काही उपकरणे जोडली जातील, जी त्याच्या हृदयाचे ठोके आणि विचार लहरी टिपतील. आणि स्क्रीनवरील दृश्यांमध्ये रूपांतरित होतील. जर त्याने योग्य प्रतिसाद दिला, तर आपण त्याच्या आठवणींचे अचूक प्रतिबिंब पाहू शकतो - युग आणि काळाच्या सूक्ष्म तपशीलांसह. मी बरोबर बोलले का, KGB?" डॉ.सोनाली म्हणाल्या.

"YES, खूप मजा येईल!"

KGB सवयीनुसार तिच्या ओव्हरएक्टीव सुरात म्हणाली. तिच्या तोंडात च्युइंगम असल्यामुळे ती हे शब्द थोडे अडखळत बोलली, ज्याचा तिला अजिबात फरक पडत नव्हता. हे ती बोलताच सर्वांनी लगेच तिच्याकडे प्रश्नार्थक नजरेने पाहिलं, ‘काय झालं एवढं उडायला?’ सर्वांच्या या विचित्र नजरा पाहताक्षणी तिने च्युइंगम चघळणे पूर्णपणे बंद केले आणि शांतपणे कामाला सुरुवात केली.

“सर, शब्द खोटे असू शकतात, पण विचारांवर स्वत:च्या इच्छेनुसार नियंत्रण ठेवता येत नाही. जर आपण त्याचे विचार पाहू शकलो तर तो आपल्याशी खोटे बोलूच शकणार नाही.” डॉ. पर्रीकर म्हणाल्या.

डॉ. चंदावरकर मनातल्या मनात सर्व संभाव्य परिणामांवर विचार करत होते, तर सर्वजण त्यांच्या संकेताची वाट पाहत होते.

सोनाली पर्रीकर यांनी विनंती केली,

"सर, आता तुम्ही निवडलेल्या सर्वोत्तम तज्ञांवर विश्वास ठेवण्याची तुमची पाळी आहे."

डॉ.चंदावरकर त्यांचा प्रस्ताव मान्य करणे भाग पडले. पण सहमत होण्यापूर्वी, त्याने विचारले,

"जर हा प्रयोग यशस्वी झाला नाही तर काय?"

"मग आम्ही आत्तापर्यंत ज्या पद्धतीचा वापर करत आलो आहोत त्याच पद्धतींचा अवलंब करू." असे आश्वासन डॉ.मेहता यांनी दिले.

“सर, आतापर्यंत चौकशी खूप कठीण होती. अनंतने उच्चारलेल्या प्रत्येक वाक्याने नवीन प्रश्न निर्माण केले आहेत आणि आता त्याला काय विचारावे हेच मला सुचत नाही?" डॉ.पर्रीकर म्हणाल्या.

“ठीक आहे, तुम्हाला जे योग्य वाटत असेल तसे. You MAY PROCEED in YOUR WAY  BUT डॉ. सोनाली सावध राहा. आवश्यक अंतर राखणे आवश्यक आहे. कोणत्याही प्रकारे रेकॉर्डिंग होणार नाही. आपण  लंच नंतर सुरुवात करूया.”

डॉ.चंदावरकर काळजीत पडले होते.

सर्वजण जेवणासाठी भोजन कक्षाकडे निघाले; पण डॉ.सोनाली पर्रीकर मात्र प्रयोगशाळेच्या दिशेने गेल्या. त्या अनंतकडे गेल्या आणि त्याच्या समोर उभ्या राहिल्या आणि स्मित करत म्हणाल्या,

"हाय! माझे नाव डॉ. सोनाली पर्रीकर आहे. मला याआधी माझी ओळख करून देण्याची संधी मिळाली नाही. अनंत, तुम्ही जेवून घ्या. दरम्यान मी देखील जेवून घेते. तुम्हाला काही हवे असल्यास कृपया मला कळवा.”

सोनाली पर्रीकरने अनंतशी मैत्री करण्याचा प्रयत्न केला, कारण जेवणानंतर त्यांना त्याच्याशी तो शुद्धीत असताना बोलायचे होते. मानसशास्त्र सांगते की एकदा का तुम्ही एखाद्या व्यक्तीचा विश्वास संपादन केला की तुम्हाला त्याची सर्व रहस्ये देखील सहज कळतात.

“मी त्यांना माझी काही वेळ सुटका करण्याची विनंती केली होती. मला शौचालय वापरायचे होते." अनंत नम्रपणे म्हणाला.

"अरे सो सॉरी! खरं तर, त्यांना तुमच्याशी बोलण्याचा किंवा स्वतः कोणताही निर्णय घेण्याचा अधिकार नाही. गैरसोयीबद्दल दिलगीर आहे.” सोनाली पर्रीकर आदराने म्हणाल्या. त्यांनी एका गार्डला अनंत महाकाल यांना बाथरूमकडे नेण्याचा आदेश दिला.

सोनाली पर्रीकरला आता दुसऱ्या सेशन मध्ये जाण्याबद्दल चांगला  आत्मविश्वास वाटत होता कारण अनंत तिच्याशी हिंसक किंवा उद्धटपणे वागत नव्हता.

रक्षकाने आदेशाचे पालन करताच अनंत वळला आणि म्हणाला,

“आणखी एक, मी शाकाहारी आहे आणि मला कोबी आवडत नाही. मी बटाटे आणि मसूर डाळ खातो. आणि कृपया हिरवी मिरची आणि मीठ वेगवेगळे द्या.”

अनंतने त्याची खाण्याची पद्धत सांगताना सांगितले.

सोनाली पर्रीकर यांना नीटसे समजले नाही, पण त्यांनी होकार दिला. त्या दालनातून बाहेर पडल्या आणि भोजन कक्षात पोहोचताच मेनू पाहून त्यांचे लक्ष विचलित झाले. त्यांनी पाहिले की मांसाहारी जेवण आहे आणि फक्त दोन भाज्या बटाटा आणि कोबी. त्यांना टेन्शन आले त्या म्हणाल्या,

“अनंतला नॉन व्हेज किंवा कोबी पाठवू नका. तो खात नाही."

"तुम्हाला कसे माहीत?" KGB ला आश्चर्य वाटले.

"त्यानेच मला सांगितले आहे." सोनाली पर्रीकर यांनी उत्तर दिले.

"काय?" KGB ने विचारले.

"तो शाकाहारी आहे आणि त्याला कोबी आवडत नाही. आणि त्याला हिरवी मिरची आणि मीठ वेगवेगळे हवे आहे."

सर्वजण आश्चर्याने एकमेकांकडे बघत होते, तर सोनाली पर्रीकर यांनी जेवण सुरु केले.

क्रमश: