३४११.

सुवर्च्यानामें स्वर्गीची देवांगना । ब्रह्मशापें जाण घारी जाली ॥१॥

अयोध्येचा राजा दशरथ नृपती । यज्ञ पुत्राप्रती करिवला ॥२॥

श्रूंगी पायसपात्र दिधलें वसिष्ठा हातीं । त्वरें करीजेती तीन भाग ॥३॥

तीन भाग वसिष्ठें करुनी निश्चितीं । दिधलें राणी हातीं तिघी तीस ॥४॥

कैकेई रुसली तेथें विघ्न जालें । घारीनें तें नेलें निजभागा ॥५॥

एका जनार्दनी घारीं पिंड नेतां । पुढें जाली कथा श्रवण करा ॥६॥

३४१२.

ऋष्यमूक पर्वती अंजनी तप करी । आठविला अंतरी सदाशिव ॥१॥

तपाचिया अंती शिव जाला प्रसन्न । मागे वरदान काय इच्छा ॥२॥

येरी म्हणे तुज ऎसा व्हावा मज पुत्र । ज्ञानी भक्त पवित्र उत्तम गुणी ॥३॥

म्हणतसे शिव अंजुळी पसरुनी । बैसे माझे ध्यानीं सावधान ॥४॥

वायुदेव येउनी प्रसाद देईल तुजला । भक्षीं कां वहिला अविलंबें ॥५॥

एका जनार्दनीं घारीं नेतां पिंड । वायूनें प्रचंड आसुडिला ॥६॥

३४१३.

घारीमुखींचा पिंड अंजनीच्या करीं । पडतां निर्धारीं भक्षियला ॥१॥

नवमास होतां जाली ती प्रसूत । दिव्य वायुसूत प्रगटला ॥२॥

वानराचा वेष सुवर्ण कौपीन । दिसती शोभायमान कुंडलें तीं ॥३॥

जन्मतांची जेणें सूर्यातें धरियलें । इंद्रादिकां दिलें थोर मार ॥४॥

अमरपति मारी वज्रहनुवटी । पडिला कपाटीं मेरुचिया ॥५॥

वायुदेव येवोनी बाळ तो उचलिला । अवघाचि रोधिला प्राण तेथें ॥६॥

सकळ देव मिळोनी प्रसन्न पैं होतीं । वरदान देती मारुतीसी ॥७॥

सर्व देव मिळोनी अंजनीशीं बाळ । देतां प्रात:काळ होतां तेव्हां ॥८॥

तिथि पौर्णिमा चैत्रमास जाण । एका जनार्दनी रुपासी आला ॥९॥