३४३१.

सूर्यवंशामाजीं उत्तानपाद राय । सत्यधर्मी होय पराक्रमी ॥१॥

भूतांचा मत्सर नाहीं तेथें द्वेष । चारी धर्म निर्दोष चालताती ॥२॥

प्रजेचें समाधान अपत्याचें परी । ऐसा राज्य करी न्याय नीती ॥३॥

एका जनार्दनीं होउनी सावधान । ऐका वर्तमान काय पुढें ॥४॥

३४३२.

वडील धाकुली ऐशा दोन जाया । संतान तें तया नसे काहीं ॥१॥

वडील पट्टराणी ममता तिजवरी । धाकुलीस अव्हेरी क्षणक्षणां २॥

ऐसा कांही काळ लोटलियावरी । धाकुलीस निर्धारीं पुत्र जाहला ॥३॥

तयाचें तें नाम ध्रुव पैं ठेविलें । एका जनार्दनीं जाहलें नवल तेथें ॥४॥

३४३३.

पंच वर्षीय बाळ खेळे नाना खेळ । मेळवोनि मेळ सवंगडियांचा ॥१॥

सवंगड्यांत खेळे विटीदांडु चेंडू । नामाचा छंद मुखी सदा ॥२॥

खेळतां खेळतां राजावाड्या आला । न कळे तयाला राजा कवण ॥३॥

एका जनार्दनीं पाहूनियां बाळ । मोहें त्या तात्काळ उचलिलें ॥४॥

३४३४.

अंकावरी घेउनी खेळवी नानापरी । मोहाची तो थोरी ऐशी आहे ॥१॥

वडील ती स्त्री येऊनियां पाहे । राजअंकी आहे कोण बाळ ॥२॥

सापत्न तो भाव धरुनियां पोटी । पदें तया लोटी अंकावरुनी ॥३॥

रडत रडत तेथोनी निघाला । एका जनार्दमीं आला माता जेथें ॥४॥

३४३५.

सांगे मातेप्रती सापत्नें लोटिलें । म्हणोनी वाटलें दु:ख मज ॥१॥

येरी म्हणे बाळा नको करु खेद । दैव नाहीं शुध्द आपुलें तें ॥२॥

आपुलिया दैवीं देवे जें लिहिलें । भोगणें प्राप्त जाहलें आपणांसी ॥३॥

एका जनार्दनीं देवाविण शीण । निवारील कोण दुजा बापा ॥४॥

३४३६.

माता समाधान करी त्या बाळाचें । परि चित्त त्याचें गुतलें देवीं ॥१॥

मातेलागीं पुसे देव कोठें आहे । येरी म्हणे सबाह्य कोंदलासे ॥२॥

एका जनार्दनीं ऐकोनियां मात । केला प्राणिपात मातेलागें ॥३॥

३४३७.

सबाह्य अभ्यंतरीं देव आहे हा निर्धार । करुनी सत्वर मार्ग धरी ॥१॥

नुठवी सापत्न माता ऐसा धरुनी हेत । चालिला त्वरित वनालागीं ॥२॥

एका जनार्दनीं माता मागें लागे । पुढें लागवेगें पळतसे ॥३॥

३४३८.

जाउनी निरंजनीं तप आरंभिलें । धांवे देवा वहिलें बोभातसे ॥१॥

प्रारब्धाचा ठेवा वैष्णावांचा रावो । नारद तो हा हो आला तेथें ॥२॥

पाहिलासे बाळ सुकुमार सांवळा । दृष्टी कळवळा आला मनीं ॥३॥

एका जनार्दनीं पाहुनी निर्धारीं । मंत्र द्वाद्शाक्षरीं सांगतसे ॥४॥

३४३९.

ठेवूनियां हात गेला नारदमुनी । मंत्र ह्रदयभुवनीं प्रकाशला ॥१॥

उच्चार करितां त्रिभुवन ठेंगणें । विसरला मनें सापत्न दु:ख ॥२॥

आठवे गोविंद माधव अच्युत । वाचेसी जपत रामनाम ॥३॥

एका जनार्दमीं दासाची कळकळ । धांवला तात्काळ देवराव ॥४॥

३४४०.

वैकुंठीचा राणा येउनी लवलाहो । सुकुमारा पाहे अवलोकुनी ॥१॥

धांवूनियां देव गळां घाली मिठी । आलिंगला पोटीं सदगदित ॥२॥

म्हणे बाळा काय इच्छा पोटीं आहे । माग लवलाहे पुरवीन ॥३॥

एका जनार्दनीं नुठवी दुजी आई । ऐसें कांही देई मजलागीं ॥४॥

३४४१.

ऐकोनियां ऐसें कोमल उत्तर । भक्त करुणाकर काय करी ॥१॥

अढळ ते पदीं स्थापियेला बाळ । जाहला जयजयकार तयेवेळीं ॥२॥

नुठवे दुजी आई ऐसा स्थापियेला । आपण निघाला वैकुंठासी ॥३॥

एका जनार्दनीं भक्ताचें चरित्र । स्वयें राजीवनेत्र वदतसे ॥४॥

३४४२.

अनाथाचा नाथ पतित पावन । ब्रीद सत्य जाण करितसे ॥१॥

अनंत भक्तांचें अनंते धांवणे । वाढविलें तेणें नामासाठीं ॥२॥

एका जनार्दनीं भक्ताचा अंकित । हाकेसरसा त्वरित उडी घाली ॥३॥

३४४३.

न पाहे यातीकुळाचा प्रचार । धांवे सर्वेश्वर नामासाठीं ॥१॥

आपुलेंचि नाम आपण वाढवी । भक्तपणा मिरवी आपणची ॥२॥

स्वयें अवतार आपणाचि घेत । एका जनार्दनीं मात ऐका त्याची ॥३॥