मानभाव - अभंग २६६६ ते २६६७
२६६६
होउनी मानभाव । अवघा बुडविला ठाव ॥१॥
नाहीं चित्त शुद्ध गती । द्वेष देवाचा करिती ॥२॥
धरती उफराटी काठी । रंडापोरें भोंदी वाटी ॥३॥
नेसोनियां काळेंपण । अंगा लाविती दूषण ॥४॥
एका जनार्दनीं देवा । जळी जळो त्यांची सेवा ॥५॥
२६६७
सांगती ते ज्ञान तैसें । श्वान सूकरा सरिसें ॥१॥
अंगीं नसोनि वर्म । दाविताती गुणकर्म ॥२॥
द्वैताची दावणी वाढ । भुलविती रांडानाड ॥३॥
अभागी ते पामर । नर्क भोगिती अघोर ॥४॥
सांगती पुराणकथा । उभे बाजारीं सर्वथा ॥५॥
एक जनार्दनीं नाहीं भाव । तेथें कैंचा उभा देव ॥६॥