धन - अभंग ३०४२ ते ३०५१
३०४२
धन कामासाठीं देख । न मनीं दोष महा दोषी ॥१॥
कवडीये लोभें केला असे मूर्ख । नाठवेची नरक पतितासी ॥२॥
कवडी येकु लाभू होतां । तै श्राद्ध करी मातापिता ॥३॥
मी उत्तम पैलहीन । ही धनलोभ्या नाठवे आठवण ॥४॥
एका जनार्दनीं शरण । काय तया ब्रह्माज्ञान ॥५॥
३०४३
घालूनियां काखे धन । सदा मागे जो कोरान्न ॥१॥
धन्य वायां जिणें पाही । श्वान सुकर सम तेही ॥२॥
असोनियां दरिद्रता । सदा धर्मावरी चिंता ॥३॥
द्रव्य पदरीं बहु आहे । अतिथि रिक्त हस्तें जाये ॥४॥
एका जनार्दनीं ऐसें पामर । नरक भोगिती अघोर ॥५॥
३०४४
घरीं धनधान्य पुरून । सदा मागे जो कोरान्न ॥१॥
द्रव्य असोनी नाहीं म्हणे । केविलवाणे म्हणे मी दीन ॥२॥
असोनि द्रव्याचिया राशी । भिक्षा मागे अहर्निशीं ॥३॥
ऐसा संचय करुन । सवेंची पावल मरण ॥४॥
वायां गेला नरदेहीं । एका जनार्दनीं पाही ॥५॥
३०४५
कवडी कवडी घाली खांचे । नित्य नूतन भिक्षा वाचे ॥१॥
अतिथासी दान । तेंतों स्वप्नीं नाहीं जाण ॥२॥
पर्वकळ विधी । न कळे अभाग्यासी कधीं ॥३॥
ठेवुनी चित्त धनावरी । सवेंचि फिरे घरोघरीं ॥४॥
जन्मा येवोनि अघोर । एका जनार्दनीं भोगिती पामर ॥५॥
३०४६
गाठीं बांधोनियां धना । क्षणाक्षणा पाहे त्यातें ॥१॥
न जाय तीर्थयात्रेप्रती । धनाशा चित्तीं धरूनी ॥२॥
बैसलासे सर्प दारीं । तैशापरी धुसधुसी ॥३॥
नको धनाशा मजशी जाण । शरण एका जनार्दन ॥४॥
३०४७
धनलोभ्याचें जाय धन । शोधितसे रात्रंदिन ॥१॥
त्याची निंदा करतील लोक । रांडा पोरें थुंकती देख ॥२॥
भिकेलागीं जेथें गेला । म्हणती काळतोंडी आला ॥३॥
हाता धनलोभें भुलला । संचित ते बरा नागविला ॥४॥
ऐसें धनाचें कारण । शरण एका जनार्दन ॥५॥
३०४८
पाया शोधोनियां बांधिताती घर । ऐसें या दुस्तर नरदेहीं ॥१॥
म्हणती पुत्र माझे नातु हें कलत्र । मिळती सर्व गोत्र तये ठाई ॥२॥
संपत्ति देखोनि गिवसिती तयासी । माझें माझें म्हणती रांडापोरें ॥३॥
चाले बरवा धंदा । बहिणी म्हणती दादा । आलिया दरिद्रबाधा पळुनी जाती ॥४॥
जनार्दनाचा एका करितसे विनंती । संतसंगें चित्तीं जीवीं धरा ॥५॥
३०४९
डोळा फोडोनियां काजळ ल्याला । नाम कापून शिमगा खेळला ॥१॥
वेंचिती धन लक्ष कोटी । आयुष्य क्षणचि नोहे भेटी ॥२॥
मिथ्या बागुलाचा भेवो । बाळें सत्य मानिती पहाहो ॥३॥
ऐसें मिथ्या नको मनीं । एका जनार्दनीं ॥४॥
३०५०
अविद्येचे भ्रांतपण । मिथ्या दावी साच धन ॥१॥
तेथ गुंतती लिगाडा । तेणें पडे पायीं खोडा ॥२॥
जन्ममाण भोंवरा । भ्रमें फिरसी निर्धारा ॥३॥
कळोनि कां रें वेडा होसी । एका जनार्दनीं न पाहसी ॥४॥
३०५१
संपत्ती देखोनि म्हणती माझें माझें । वागवितों वोझें खरा ऐसा ॥१॥
क्षणिक आयुष्य क्षणिक संपत्ती । न कळे तयाप्रती अंध जैसा ॥२॥
जाणार जाणार सर्व हें जाणार । हरिनाम सार जपे सदां ॥३॥
जनार्दनाचा एका सांगतसें मातु । धरी रे सांगातु वैष्णावांचा ॥४॥