काय ते विरक्ति न कळेचि आम...
काय ते विरक्ति न कळेचि आम्हां । जाणो एका नामा विठोबाच्या ॥१॥
नाचेन मी सुखें वैष्णवांचे मेळीं । दिंडी टाळघोळीं आनंदीं या ॥२॥
कासया उदास होऊं देहावरी । अमृत सागरीं बुडोनियां ॥३॥
कासया एकांत सेवूं तया वना । आनंद या जनामाजी असे ॥४॥
तुका म्हणे मज आहे हा भरंवसा । विठ्ठल सरसा चालतसे ॥५॥