आत्मस्थिति - अभंग १९६१ ते १९८०
१९६१
तुम्हीं उदार कृपाळ । मागें केलें प्रतिपाळ ॥१॥
तैसे मज सांभाळावें । वदनीं वदवावें नाम तुमचें ॥२॥
आशापाश नका मोह । याचा निःसंदेह पाडावा ॥३॥
एका जनार्दनीं विज्ञापना । परिसा दीन दासाची ॥४॥
१९६२
नेणें साधन पसारा । व्रता तपाच्या निर्धारा ॥१॥
आवडी गाऊं तुझें नाम । तेणें पुरती सर्वकाम ॥२॥
आणिक न करुं चावटी । आगमनिगम आटाआटी ॥३॥
न करीं साधन कांहीं । एका जनार्दनीं पाहीं ॥४॥
१९६३
देवा तुम्ही आहांत समर्थ । काय मागूं मी पदार्थ ॥१॥
देणे द्याला तरी हेंचि द्यावें । संतचरंण मी वंदावें ॥२॥
दुजे मागणें सायासी । नाहीं नाहीं हषीकेशी ॥३॥
बोलतसे तोंडभरी । ऐसें नका म्हणें हरि ॥४॥
अंकित मी तुझा देवा । एका जनार्दनीं ठेवा ॥५॥
१९६४
दास्यत्व करीन मी देवा । माझी पुरवा आस तुम्ही ॥१॥
देऊनियां कृपादान । निरवावें जाण संतांसी ॥२॥
मग ते धरितां आपुलें करीं । होती कामारी भुक्ति मुक्ति ॥३॥
एका जनार्दनीं शरण । तुमचें महिमान न कळे ॥४॥
१९६५
नामधारकाचा । दास होईन मी साचा ॥१॥
आणिक नको थोरपण । वाचे वंदी त्याचे गुन ॥२॥
नामीं सदा वसो हेत । हेंचि मागणें मागत ॥३॥
हेंचि द्यावें कृपादान । एका जनार्दनीं शरण ॥४॥
१९६६
माझिया जीवीं आवडे । संतसमागम रोकडे ॥१॥
हेंचि द्यावें कृपादान । कृपाळू तूं नारायण ॥२॥
एका जनार्दनीं म्हणवी दास । त्याची पुरवावी आस ॥३॥
१९६७
तुम्ही उदार सर्वगुणें । मी रंकपणें रंकाहुनी ॥१॥
काया वाचा आणि मन । केलें समर्पण तव चरणीं ॥२॥
आणिक नाहीं कांहीं चाड । सेवा दृढ संतांची ॥३॥
एका जनार्दनीं तुमचा दास । आहे आस पायांची ॥४॥
१९६८
दास्य करुं हरिदासाचें । तेणें जन्माचें सार्थक ॥१॥
बुद्धि वसो तुमचे नामीं । आणिका कामीं न गुंतो ॥२॥
संसार तो पारिखा जाहला । या विठ्ठला पाहतां ॥३॥
पालटला भेदाभेद । एका जनार्दनीं आनंद ॥४॥
१९६९
हेचि देवासी विनंती । संतसेवा दिवसरातीं ॥१॥
वास देई पंढरीचा । नामघोष कीर्तनाचा ॥२॥
सदा सर्वदा नाम मुखीं । दुर्जें नको कांही पारखीं ॥३॥
एका जनार्दनीं हरीचा दास । म्हणतां पुरें सर्व आस ॥४॥
१९७०
देवा माझे मन लागों तुझें चरणी । संसारव्यसनीं पडों नेदी ॥१॥
नामस्मरण घडो संतसमागम । वाउगाची भ्रम नको देवा ॥२॥
पायीं तीर्थायात्रा मुखीं राम नाम । हाचि माझा नेम सिद्धि नेई ॥३॥
आणिक मागणें नाहीं नाहीं देवा । एका जनार्दनीं सेवा दृढ देई ॥४॥
१९७१
उपासना हीच बरी । वाचे हरि हरि म्हणावें ॥१।
कायदुसर्याचे काम । वाचें नाम आठवितां ॥२॥
चातकाचा जैसा नेम । पुर्न काम हरि हरि करी ॥३॥
एकविध आमुचा भाव । एका जनार्दनचि देव ॥४॥
१९७२
पुर्वीचिया मतांतरा । सांपडला बरा आम्हां मार्ग ॥१॥
नाहीं कोठें गोंवा गुंतीं । ऐसें गर्जती हरिदास ॥२॥
वाचें नाम करें टाळी । साधन कली उत्तम हें ॥३॥
धालों कीर्तनीं प्रेमानंदें । वाचें आनंदें गाऊं गीत ॥४॥
एका जनार्दनीं धरली कास । नाहें आस दुसरी ॥५॥
१९७३
वरपांग सोंग नको माळा मुदी । ठाव संतपदी देई देवा ॥१॥
प्रेमभाव देई प्रेमभाव देई । मागणें दुजें नाहीं आणिक तें ॥२॥
नाम मुखीं सदा संतांचा सांगात । प्रेम हृदयांत विठोबाचे ॥३॥
एका जनार्दनीं हा माझा निर्धार । जन्माची वेरझार तोडी देवा ॥४॥
१९७४
पायांचें चिंतन । माझे हेंचि भजन ॥१॥
भजनाचा मुख्य भाव । चित्तीं चिंतन लवलाहीं ॥२॥
हेतु दुजा मनीं । ठेऊं नका चक्रपाणी ॥४॥
मज पायां परतें । नका ठेवुं जी निरुतें ॥५॥
कृपाळुंजी देवा । एका जनार्दनीं ठेवा ॥६॥
१९७५
गुंतलों प्रपंचीं सोडवी गा देवा । देई तुझी सेवा जीवेंभावें ॥१॥
न लगे धन मान पुत्र दारा वित्त । सदां पायीं चित्त जडोनि राहो ॥२॥
वैष्णवांचा दास कामारी निःशेष । हेचि पुरवी आस दुजें नको ॥३॥
एका जनार्दनीं करीत विनंती । मागणें श्रीपति हेंचि द्यावें ॥४॥
१९७६
जयजयाची देवाधिदेवा । पंढरीरावा श्रीविठ्ठला ॥१॥
भुक्ति मुक्तिनका कांहीं । लिगाड तेहि मज आतां ॥२॥
भाळी भोळी घ्यावी सेवा । होचि देवा विनवणी ॥३॥
एका जनार्दनीं तुमचा दास । त्याची आस पाया पैं ॥४॥
१९७७
माझें मन तेथें वसों । आणीक नसों दुजें कांहीं ॥१॥
होईन हरीचा वारकरी । करीन वारी पंढरीची ॥३॥
शरण एका जनार्दनीं । करी विनवणी येवढी ॥४॥
१९७८
हेंची माझी मणींची आस । करा दास सेवेसी ॥१॥
नका कांही गुंतांगुतीं । लिगाड फजिती मज मांगें ॥२॥
संसार तो फलकट । दाखवा आट पंढरी ॥३॥
एका जनार्दनीं विनंती । पुढती करुणा असो द्या ॥४॥
१९७९
तुमच्या सेवेचा महिमा । मज न कळें पुरुषोत्तमा ॥१॥
पुजा करणे कवणें रीती । नेणें जपमाळ हातीं ॥२॥
स्नानसंध्या न कळे कांहीं । मन असो तुझें पायीं ॥३॥
तुम्हां मागणें इतुकें । एका जनार्दनीं द्यावें कौतुकें ॥४॥
१९८०
शरण शरण नारायणा । आम्हां दीना तारावें ॥१॥
मागें बहु शीण पोटीं । पाडा तुटी तयाची ॥२॥
संसाराचा चुकवा हेवा । मागील उगवा गुंती ते ॥३॥
तुम्हीं कृपा केल्यावरी । मी निर्धारी पात्राची ॥४॥
शरण एका जनार्दनीं । तुम्हीं तो धनी त्रैलोक्याचे ॥५॥