आत्मस्थिति - अभंग २००१ ते २०२०
२००१
सर्वस्व हरुनी म्हणसी बळीसी । म्यां बांधिलें विचारिसे कोण कोण ॥१॥
द्वारी द्वारपाळ झालासी अंकीत । सांग बुद्धिमंत ऐसा कोण ॥२॥
ऐसें नाथिलेंसी आपणा गोंविसी । एका जनार्दनीं बोल आम्हां कां ठेविसी ॥३॥
२००२
बळी आर्पिती देहासी । द्वारपाळ होसी तयासा ॥१॥
सांगा थोरपणा आहे कोण । घेतल्यावांचुन न देशी तूं ॥२॥
धर्म आधीं पूजा करीं । म्हणोनि घरीं राबसीं तूं ॥३॥
एका जनार्दनीं ऐसा उदार । घेतां निर्धार देशीं तूं ॥४॥
२००३
नलगे भुक्तिमुक्ति नलगे स्वर्गवास । नको वैकुंठावास देवराया ॥१॥
नलगे योगयाग अष्टांग साधन । न चुकें बंधन येणें कांहीं ॥२॥
नलगें इष्टमित्र सोईरें संबंधी । नको ही उपाधी पाठी लावूं ॥३॥
एका जनार्दनीं चुकवोनी पाल्हाळ । करी मज मोकळें गुरुराया ॥४॥
२००४
जय गोविंदा परमानंदा ऐक माझें बोल । निर्गुणरुपें असतां तुझें कांहींच नव्हें मोल ।
मग तुं माया रुप धरणी अती जाहलासी सबळ । नसतें देवपणा अंगी आणुनी चाळविसी केवळ ॥१॥
ऐस लाघवी तूं रामा । नको चाळवुं आह्मां ॥ध्रु०॥
नसतां तुज मज भेद देवा लटिकें जीवपण देसी । आपुले ठायीं थोरपण आणुनी आमुची सेवा घेसी ।
नसती अविद्या पाठीं लावुनी संसारी गोंविसे । नाना कर्मे केलीं म्हणोनी आम्हा कां दंडिसी ॥२॥
मातें भावें भजिजे ऐसा उपदेश करिसी । आपुल्या भक्तां तारीन म्हणोनी प्रतापें बोलसी ।
निंदक दुर्जन अभक्त त्यांतें नरकी तूं घालिसी । आपुल्या स्वार्थालागुनी दुसरीयातें कां पीडिसी ॥३॥
आपुली महिमा वाढो म्हणोनि आम्हां भक्त केलें । लक्ष चौर्‍यायंशी योनी देउनी संसारीं गोविंले ।
भावें तुंतें न भजों म्हणोनि आकस आरंभिलें । तुज मज वैर देवा ऐसें करितां नव्हे भलें ॥४॥
ऐसें तुज मज वैर म्हणोनि गुरुसी शरण गेलों । देवभक्तपण कोण्या कर्में मग पुसों लागलों ।
सदगुरु म्हणती सर्वही मायिक निश्चयें बोलिलों । देव आणि भक्त एकचि गोष्टिसी पावलों ॥५॥
मग गृरुकृपें करुन तुझें गिळीन देवपण । तुझिया नेणों भक्तावरी घालीन पाषाण ।
जीव शिव दोन्हीं मिळोनी मग मे सुखें राहीनक । तुज मज रुप ना रेखा त्यांतें निर्धारीन ॥६॥
ऐसें भक्तबोल ऐकुनी देवा थोर उपजली चिंता । विवेकबळें करुनि माझें देवपण उडवील आतां ।
यालागीं भिणें भक्तजनांसी ऐक्य करुनी तत्त्वतां । एका जनार्दनीं दरुशन द्यावें लागेल त्वरिता ॥७॥
२००५
संसारकूपीं हरि पडियेलों श्रीहरीं लाहुनी पैं शरीर । एका पिसें लागे कांहींएक न करवें पंचभूतिक विकार ।
सुष्ट दुष्ट कर्में करितां हे शिणलें मळमुत्र दोष जर्जर । ऐसिया जीवातें उद्धरसी म्हणोनी दोष जर्जर ।
ऐसिया जीवतें उद्धरसी म्हणोनी ब्रीद साजे रघुवीर ॥१॥
यालागीं रामचंद्रा रामचंद्रा हृदयींक धरिली नाममुद्रा ॥धृ०॥
आशा तृष्णा दोन्ही स्नेहाळ नागिणी कामक्रोध हे विकार । त्यांचिया संगति विषयवृद्धि जाली लहरी दुःख दरिद्र ।
इंगळाचे शेजे अंथुरितां वरी तिकडिया अरुवार । ऐसा हा संसार जाणोनी दुस्तर ठाकियेलें तुझें द्वार ॥२॥
कौळींके रुप कपटीं धरियेलें ते त्वा साचार केले । साभिमान्या देव गुरुचक्रवर्ती त्रिभुवनीं यश थोरलें ।
पांखीरु वाचिया लोभाकारणें गणिकेसी कैवल्य दिधलें । दंभ प्रपंच वोळगंता जीव तया तुं सायुज्य देती आपुलें ॥३॥
श्रीवत्स ब्राह्मणें झालासी पामरा आतां तुं तें पद मिरवीसी दातार । चरणस्पर्शे त्वां अहिल्या उद्धरिली विस्मयो थोर सुरनरां ।
जे गती देवकिये तैसीच पुतनें विश्राम एका वो वरा । तुझें मुद्रांकित न भीयें कळिकाळा तुं स्वामीं सारंगधरा ॥४॥
वनीं सिंहाचें भय दाखविलें जसा जे बैसविली गजस्कंधीं । परमपुरुषा तुझें नाम उच्चारितां वोळंगताती ऋद्धिसिद्धि ।
उपमन्या आरतें क्षिरसिंधु दिधली येवढी प्रसन्नबुद्धी । न गणितां रावणु शरणागतु केला लंका निरोपली आंधीं ॥५॥
नर सुर किन्नर पन्नग यक्ष त्रासियलें संसारें । जाणोनि शुकदेव गर्भी स्थिरावला भयाभीत बोले उत्तरें ।
जननीयेच्या कष्टा निष्कृती व्हावया उपदेश केला दातारें । जीवन्मुक्त शुक मुनिजनां वरिष्ठ जपतांची ध्यानीं दोन अक्षरें ॥६॥
ऐसा सहस्त्रमुखें वर्णितां नातुडसी गा देवा धांडोळितां सिद्ध पंथ । जगदबंधु दीनानाथ समुद्धरण द्रौपदीचा वेळाईत ।
सुदामियांच्या दों पोह्माकारणें स्नेहें पसरिसी हात । एका जनार्दनीं जवळीं बोलउनी उच्छिष्ट प्रसाद देत ॥७॥
२००६
पायांवरी ठेवितां भाळ । गेली तळमळ सकळही ॥१॥
बैसलें रुप डोळां आधीं । गेली उपाधी सकळ ॥२॥
एका जनार्दनीं मंगल जाला । अवघा भरला हृदयीं ॥३॥
२००७
गोजिरें ठाण विठोबांचे । आवडी साचें बैसली ॥१॥
आणखी न धावें कोठें मन । समचरण पाहातांचि ॥२॥
नाहीं आन दुजी वासना । आवडी चरआणा बैसलासे ॥३॥
एका जनार्दनीं मन । सांडिन कुर्वंडी करुन ॥४॥
२००८
आलिंगनालागीं उतावेळ मन । देखेन चरण विठोबाचे ॥१॥
मना समाधान मना समाधान । मना समाधान राहें मना ॥२॥
देखिलिया मूर्ति सांवळी सगुण । मन नाहीं बंधन मना तुज ॥३॥
एका जनार्दनीं मन आवारिलें । दृढ तें ठेविलें विठ्ठलपायीं ॥४॥
२००९
पायीं जडलें माझे मन । चित्त जालें समाधान ॥१॥
तुमच्या नामाचा महिमा । आजी पावन केलें आम्हां ॥२॥
कृपा केली तुम्हीं । लावियेलें आपुलें नामीं ॥३॥
एका जनार्दनीं पूर्ण कृपा । तेणें मार्ग जाला सोपा ॥४॥
२०१०
कुर्वडींन काया मन । समचरण देखोनियां ॥१॥
ऐसा वेधी वेधक कान्हा । विटु मना बैसलासे ॥२॥
नावडे कांहीं दुजें चित्तीं । श्रीविठ्ठलमुर्ति पाहतांचि ॥३॥
एका जनार्दनीं ध्यान । सुकुमार गोजिरें ठाण ॥४॥
२०११
वेधोनि नेलें आमुचें मन । लागलें ध्यान अंतरीं ॥१॥
दृष्टी धांवें पाहावया । आलिंगना बाह्मा उतावेळ ॥२॥
चरण उतावेळ चालतां पंथ । दुजा हेत नाहीं मनासी ॥३॥
एका जनार्दनीं डोई पायीं । दुजा भाव नाहीं इंद्रियां ॥४॥
२०१२
येणें पांडुरंग लावियेला चाळा । बैसलासे डोळां निवडेना ॥१॥
मनाचियें मनें घातिलेंसे ठाण । नोहे उत्थानपन कोणीकडे ॥२॥
वेधकु वेधकु पंढरीचा राणा । एका जनार्दना शरण होय ॥३॥
२०१३
देवासी कांहीं नेसणें नसे । जेथें तेथें देव उघडांची दिसे ॥१॥
देव निलाजरा देव निलाजरा । देव निलाजरा पाहा तुम्हीं ॥२॥
न लाजे तेथें नाहीं गांव । पांढरा डुकर झाला देव ॥३॥
एका जनार्दनीं एकल्या काज । भक्ति तेणेंचि नेली लाज ॥४॥
२०१४
हरीचें पाहतां श्रीमुख । सुखावलें मन नित्य नवा हर्ष ॥१॥
परमाप्रिय वो श्रीहरी । ध्याता ध्यान ध्येय सर्व हरि ॥२॥
एका जनार्दनीं पाहतां हरी । हरिरुप दिसे चराचरी ॥३॥
२०१५
राजीवाक्ष प्रभु रुक्मिणीरण । मनोहर ध्यान श्रीकृष्णाचें ॥१॥
शंख चक्रगदा पीतांबरधारी । नमिला कंसारी प्रेमभावें ॥२॥
मोक्ष अधिष्ठान पुण्य कीर्ति स्थान । पतितपावन पाडुरंग ॥३॥
जनार्दनीं देवाधिदेव । चित्तीं वासुदेव राहो सदा ॥४॥
२०१६
आनंद अद्वय नित्य निरामय । सावळा भासताहे मजलागीं ॥१॥
वेधु तयाचा माझिया जीवा । काया वाचा मनोभावा लागलासे ॥२॥
वेधलें मन झालें उन्मन । देखतां चरण गोड वाटे ॥३॥
पाहतां पावतां पारुषला जीव । एका जनार्दनीं देव कळों आला ॥४॥
२०१७
अष्टधातुवेगळा देखिला पुतळा । जिवींचा जिव्हाळा श्रीविठ्ठल ॥१॥
तयाचे चरणीं माझा दंडवत । घडो आणि चित्त जडो नामीं ॥२॥
एका जनार्दनीं देखिला डोळां । जावीं जीवनकळा विठ्ठल देवो ॥३॥
२०१८
सर्वसुखाची उघडली खाणी । श्रीमुख नयनीं पाहतां ॥१॥
मोक्षसुख आम्हां न लगे गा देवा । विश्रांतीसी ठेवा आणिकासी ॥२॥
धनसुख मज कासया हें पोटीं । पाहिजे लंगोटी सर्वभावें ॥३॥
स्त्रीसुख संसार कासया वेरझार । नको हा पसर मज देवा ॥४॥
एका जनार्दनीं नाशिवंत सुख । पाहतां तुझें मुख इच्छा पुरती ॥५॥
२०१९
नाम घेतां रुप आठवलें सांवळें । हीं खुण गोपाळें दिली मज ॥१॥
येणें जन्में कृष्ण दाटोनी टाकणें । आडवस्ती पेणें चुकविली ॥२॥
चुकविली वस्ती एका जनार्दनीं । संसार सांडणें सांडोनियां ॥३॥
२०२०
तुमचें नामसंकीर्तन । हेंचि माझें संध्यास्नान ॥१॥
तुमच्या पायाचें वंदन । हेंचि माझें अनुष्ठान ॥२॥
तुमच्या पायाचा साक्षेप । हाचि माझा कालक्षेप ॥३॥
तुमच्या प्रेमें आली निद्रा । हीच माझी ध्यान मुद्रा ॥४॥
एका जनार्दनीं सार । ब्रह्मारुप हा संसार ॥५॥