पंढरी माहात्म्य - अभंग ३९१ ते ४००
३९१
नित्य घडे चंद्रभागे स्नान । श्रीविठ्ठलदरुशन ॥१॥
त्याच्या पुण्या नोहे लेखा । पहा द्रुष्टी पुंडलिका ॥२॥
उजवें घेतां राऊळासी । जळती पातकांच्या रासी ॥३॥
संतांसवें कीर्तन करितां । आनंदे टाळी वाजवितां ॥४॥
मोक्ष जोडोनियां हात । तयाची वाट तो पहात ॥५॥
धन्य पंढरीचा संग । एक जनार्दनीं अभंग ॥६॥
३९२
भागीरथी आणि भीमरथी वदतां । समान तत्वतां कलीमाजीं ॥१॥
प्रातःकाळीं नमस्मरण जो गाय । तीर्थीं सदा न्हाये पुण्य जोडे ॥२॥
वदतां वाचें नाम घडतां एक स्नान । पुनरपि न आगमन मृत्यूलोकमें ॥३॥
एक जनार्दनीं भीमरथीं वदतां । प्रयागीं समता सरी न पवे ॥४॥
३९३
चंद्र पौर्णिमेचा दिसे पा सोज्वळ । तैसा श्रीविठ्ठल पंधरीये ॥१॥
क्षीरसिंधुसम भीवरा ती वाहे । स्नान करितां जाय महत्पाप ॥२॥
सनकसनंदनसम पुंडलीक । शोभा आलोलिक वर्णु काय ॥३॥
लक्ष्मी प्रत्यक्ष रखुमाई राही । एका जनार्दनीं पायीं लीन जाला ॥४॥
३९४
पुष्पावती चंद्रभागे । करितां स्नान भंगे दोष ॥१॥
पाहतां पुंडलीक नयनीं । चुके जन्म नये अयनीं ॥२॥
घेतां विठ्ठलदरुशन । होती पातकी पावन ॥३॥
करितां प्रदक्षिना । पुन्हा जन्म नाहीं जांणा ॥४॥
एका जनार्दनीं शरण । कळस पाहतां मुक्त जाण ॥५॥
३९५
अवलोकितां चंद्रभागा । सकळ दोष जाती भंगा ॥१॥
स्नान करितं भीवरेसी ॥ तरती पातकी अपैसी ॥२॥
दृष्टीं पाहतां विठठल देव न राहे काळाचें भेव ॥३॥
हरुषें वाहातां टाळीं । एका जनार्दनी मुक्त केलीं ॥४॥
३९६
दृष्टी पाहतां भीमातरी । स्वर्गीं वास तया निरतरां ॥१॥
ऐसा तेथीचा महिमा । आणिक नाहीं दुजी उपमा ॥२॥
दक्षिन द्वारका पंढरी । वसे भीवरेचे तीरीं ॥३॥
जेथें वसे वैकुंठ देवो । एका जनार्दनीं गेला भेवो ॥४॥
३९७
जयां आहे मुक्ति चाड । तयांसी गोड पंढरी ॥१॥
देव तीर्थ क्षेत्र संत । चहूंचा होत मेळा जेथ ॥२॥
कृष्णरामादि नामगजर । करिती उच्चार अट्टाहास्ये ॥३॥
स्त्रियाआदि नर बाळें । कौतुक लीळे नाचती ॥४॥
एका जनार्दनीं तयांसंगीं । विठ्ठलरंगी नाचतुसे ॥५॥
३९८
त्रिविधपातें तापलें भारी । तया पंढरी विश्रांती ॥१॥
आणिके सुख नाही कोठें । पाहतां नेटें कोटि जन्म ॥२॥
कालाचेहि न चले बळ । भुमंडळ पंडरीये ॥३॥
भुवैकुंठ पंढरी देखा । ऐसा लेखा वेदशास्त्री ॥४॥
एका जनार्दनी धरुनि कास । पंढरीचा दास वारकरी ॥५॥
३९९
तापत्रयें तापलीया पंढरीसी यावें । दरुशनें मुक्त व्हावें हेळामात्रें ॥१॥
दुःखाची विश्राती सुखाचा आनंद । पाहतां चिदानंद विठ्ठल देव ॥२॥
संसारीं तापलें त्रितापें आहाळले । विश्रांतीये आले पंढरीसी ॥३॥
सर्वांचे माहेर भाविकंचे घर । एका जनार्दनी निर्धान केला असे ॥४॥
४००
तिहीं त्रिभुवनीं पातकी पीडिले । ते मुक्त जाहले पंढरीसी ॥१॥
पाहतां सांवळा अवघीयां विश्रांती । दरुशनें शांतीं पातकीयां ॥२॥
एका जनार्दनीं पाहतां रुपडे । कैवल्य उघडे विटेवरी ॥३॥