नामपाठ - अभंग १७५१ ते १७७०
१७५१
अंगीं जया पुर्ण शांती । वाचा रामनाम वदती । अनुसरले चित्तवृत्तीं । संतचरणीं सर्वदा ॥१॥
घडो तयांचा मज संग । जन्ममरणाचा फिटतसे पांग । आधिव्याधि निरसोनी सांग । घडतां संग वैष्णवांचा ॥२॥
जें दुर्लभ तिहीं लोकां । आम्हां सांपडलें फुका । एका जनार्दनीं घोका । नाम त्यांचे आवडी ॥३॥
१७५२
बाळकाची बोबडी वाणी । ऐकोनी जननी संतोषे ॥१॥
तैसे तुम्हीं कॄपाबळें । पाळिले लळे संतजनीं ॥२॥
बाळाचे जे जे अपराध । माता न करी तयासी कोध ॥३॥
शरण एका जनार्दनी । मिळविलें गुणी आपुलिया ॥४॥
१७५३
देऊनिया अभयदान । संतीं केलें मज पावन । निरसोनी भवबंधन । तारिलें मज ॥१॥
ऐसा संतसमागम । नाहीं आणीक विश्रामक । योगीयांचें धाम कुंठीत पैं झाले ॥२॥
आणीक एक वर्म । मुख्य इंद्रियांचा धर्म । मन ठेवुनी विश्राम । नामचिंतन करावें ॥३॥
एका जनार्दनीं जाण । संत आमुचें निजधान । काया वाच मन । दृढ पायीं ॥४॥
१७५४
माझ्या मनाचा संदेह । फिटला देखतांचि पाय ॥१॥
तुम्हीं कृपा केली संतीं । निरसली भय खंती ॥२॥
माझें मज दिलें हाती । जाहली समाधान वृत्ती ॥३॥
एका जनार्दनीं शरण । निरसला भवशील ॥४॥
१७५५
आलिंगन संतपायां । पावली काया विश्रांती ॥१॥
सुख अपार झालें । संत पाउलें देखतां ॥२॥
अवघा श्रम फळा आला । काळ गेला देशधडी ॥३॥
एका जनार्दनीं संत । मज भेटोत अखंडित ॥४॥
१७५६
सतीं केला उपकार । मज निर्धार बाणला ॥१॥
चुकविलें जन्माचें सांकडें । उगविलें कोडें बहुतांचें ॥२॥
गुण अवगुण नणितां मनीं । देती दरुशनीं मुक्ति त्या ॥३॥
शरण एका जनादनें । करुं वोवाळणीं देहाची ॥४॥
१७५७
संतसंगतीने झाले माझे काज । अंतरीं तें निज प्रगटलें ॥१॥
बरवा झाला समागम । अवघा निवारला श्रमक ॥२॥
दैन्य दरिद्र दुर गेलें । संतपाउले देखतां ॥३॥
एका जनार्दनीं सेवा । करीन मी आपुल्या भावा ॥४॥
१७५८
भाग्याचा उदय झाला । संतसंग मज घडला ॥१॥
तेंणें आनंदाचे पुर । लोटताती निरंतर ॥२॥
प्रेम सप्रेम भरतें । अंगी उतार चढते ॥३॥
आली आनंदलहरी । एका जनार्दनीं निर्धारीं ॥४॥
१७५९
आजी उत्तम सुदीन । झालें दरुशन संतांचें ॥१॥
पापताप दैन्य गेलें । संत पाउलें पहातां ॥२॥
आवघा यत्न फळा आला । अवघा झाला आनंद ॥३॥
अवघें कर्म सुकर्म झालें । अवघे भेटले संतजन ॥४॥
एका जनार्दनीं बरा । संतसमागम खरा ॥५॥
१७६०
आजी दिवस धन्य झाला । संतसमागम पावला ॥१॥
बरवा फळला शकून । अवघा निवारला शीण ॥२॥
सुस्नात झालों । संतसमागरीं नाहलों ॥३॥
एका जनार्दनीं भावें । संतचरणीं लीन व्हावें ॥४॥
१७६१
घटिका पळ न वजे वायां । संतपायां सांडोनी ॥१॥
मनोरथ पुरले मनीचें । झाले देहांचें सार्थक ॥२॥
जन्मा आलियांचें काज । संतसंग घडला निज ॥३॥
एका जनार्दनीं मिठी । संतसंग जडला पोटीं ॥४॥
१७६२
जाणतें संत जाणते संत । जाणते संत अतरीचें ॥१॥
जे जे इच्छा देती फळ । काळ वेळ चुकवोनी ॥२॥
मनोरथ पुरले वो माझे । एका जनार्दनी वोझें ॥३॥
१७६३
जयाच्या चरणां मिठी घाली भावें । धन्य ते जाणावे सदैव संत ॥१॥
प्रेमाचे सागर भक्तीचे उदधी । तोडिला उपाधी नाममात्रें ॥२॥
जडजीवां तारक सत्य सत्य वाचे । आणीक तें न वचे उपमे त्याच्या ॥३॥
एका जनार्दनीं कृपाळु संतजन । तेणे मज पावन केलें जगीं ॥४॥
१७६४
जाणती हे हातवटी । संत पोटीं दयाळू ॥१॥
न म्हणती अधम जन । करिती कृपेचें पोषण ॥२॥
शुचि अशुचि न म्हणे कांहीं । एकरुप वर्ते देहीं ॥३॥
एका जनार्दनीं मज । तारियेलें तेणे सहज ॥४॥
१७६५
कैवल्य निधान तुम्ही संतजन । काया वाच मन जडलें पायीं ॥१॥
सर्वभावें दास अंकित अंकीला । पूर्णपणें जाहला बोध देहीं ॥२॥
जें जें दृष्टी दिसे तें तें ब्रह्मारुप । एका जनार्दनीं दीप प्रज्वळिला ॥३॥
१७६६
धन्य दिवस जाहल । संतसमुदाय भेटला ॥१॥
कोडें फिटलें जन्माचें । सार्थक जाहलें पैं साचें ॥२॥
आज दिवाळी दसरा । संतपाय आले घरा ॥३॥
एका जनार्दनीं जाहला । धन्य तो दिवस भला ॥४॥
१७६७
केल सती उपकार । दिधलें घर दावुनी ॥१॥
नये ध्यानीं मनीं लक्षीं । तो प्रत्यक्षीं दाविला ॥२॥
संकल्पाचें तोंडिलें मूळ । आलें समुळ प्रत्यया ॥३॥
एका जनार्दनीं कृपावंत । होती संत सारखे ॥४॥
१७६८
मती लागो संतसंरणीं । तेथें उन्मनी साधती ॥१॥
तुच्छ वाटे स्वर्ग लोक । जैसा रंक इंद्रासी ॥२॥
आधार तो जैसा फळे । किरण उजाळे देखतां ॥३॥
एका जनार्दन शरण । मनचि जालें कृष्णार्पण ॥४॥
१७६९
मोकळें तें मन ठेविलें बांधोनी । जनार्दनचरणीं सर्वभावें ॥१॥
स्थिर मति जाली वार्ता तीही गेली । द्वैताची फिटली सर्वसत्ता ॥२॥
मोह आशाबद्ध कमी निवारली । पावन तो जालों संतचरणीं ॥३॥
एका जनार्दनीं धन्य संतसेवा । उगविला गोंवा गुंती सर्व ॥४॥
१७७०
पाजी प्रेमपान्हा लाऊनियां सोई । पुन्हा तो न गोवीं येरझारीं ॥१॥
येरझार दारीं घातलासे चिरा । ठेविलेंसे स्थिरा चरणाजवळीं ॥२॥
एका जनार्दनीं केलोंसे मोकळा । संतापायीं लळा लाऊनियां ॥३॥