संग्रह ७१
लावणीचा आंबा ग आंबा निरगुडी फोकामंदी
ताईता बंधु माझा उभा कॉंग्रेस लोकामंदी ।
लावणीचा आंबा ग पाणी घालीते वाटी लोटी
वाणीचा माझा बंधु आंबा मोहरियासाठी ।
लावणीचा आंबा पाणी घालिते कवलानी
वाणीचा ग माझा बंधू आंबा वाढतो डवलानी ।
भाऊ म्हणे भावजयीला बहिणी आल्यात भेटाया
भावजयी म्हणे नणंदा आल्यात लुटाया ।
सुनेला सासुरवास नका करुसा सासूबाई
तुमचा हो सोनचाफा आम्ही परवक्याच्या जाई जुई ।
शितळ ग सावली ती ग बाभळी बाईची
माया ग मध्ये माया, माया वेगळी आईची ।
गुजर ग भावजयी नको उभ्याने कुंकू लावू
तुला मी ग सांगू किती साता नवसाचा माझा भाऊ ।
सूर्य कि हो महाराज लेक तुमची लाडकी
आंदण हो द्यावी मला हळद कुंकवाची पालखी ।
सुनेला ग सासुरवास हा ग कैकयीनं केला
रामाच्या ग शब्दासाठी सिता राणीनं सोसियला ।
बापानं दिल्या लेकी आपण बसेल हो सुखी
मायेला चिंता मोठी वागण्याची ।
सया ग पुसतात माझ्या माहेराची चाल
सयांना सांगू किती भावा आधी भाचा बोलं ।
ही ग लक्ष्मी आई आली, आली तशी तू जाऊ नको
भाई माझ्या राजसाला, अंतर तू देऊ नको ।
हे ग पिकलं पिकलं, जन बोलतं वेशीत
भाई माझे राजसाचे नंदी बुडाले राशीत ।
सांगते ग शेजीबाई, नको करु कला कला
बंधू माझा दारु प्याला, त्याचा उतार बंदी घाला ।
असं उन्हाळ्याचं ऊन, चैताची ग पायपोळ
भाई माझा ग राजस, हा ग सुकला रायघोळ ।
गोठ मी पाटल्याचं ओझं कोणी सोसावं
सयानं सांगू किती लेणं नाजूक कुंकू ल्यावं ।
भाऊ ग बिजे दिवशी माझ्या तबकी चंद्रहार
सयानां सांगू किती, भाऊ माझा सावकार ।
सई सासर्याला जाते, आडवा लागतो पानमळा
नेती पतीला वानवळा ।
नवतीच्या नारी तुझी नवती जालीम
पाण्याच्या वाटला माझ्या बंधूची तालीम ।
राग मला भारी माझ्या रागाचा धनी कोण
माझा बंधूराया आडवा झाला पहिलवान ।
दळण दळीते सूप भरुनी बाजरी
माझ्या ग बंधूचा गाडा जायाचा जेजुरी ।
आळंदीच्या वाटे कुणी पिंपरी लावली
माझ्या ग बंधूला वारकर्याला सावली ।
सांज सांजळली सांजबाई जरा थांब
माझा बंधूराया शेती दौलतीचा खांब ।
शिंदेशाही ही पगडी कोण्या पेठला हिंडती
माझिया बंधूला पहिलवानाला दंडती ।
हौस मला भारी उभ्या पेठेनी जायची
सांगते बंधू माझ्या, चांदी गोठाला घेयाची ।