संग्रह ८९
माखणीचे पाणी कोणाच्या वाडया जाते
भाऊराया माझा वाक्या बिंदल्याचे तान्हे न्हाते ।
माहेरुन जाता घरी मना लागते हुरहूर
अंगणात उभे वाट पाहत माझे दीर ।
सासूबाई ग प्रेमळ मामंजी शांत मूर्ती
त्यांच्या सहवासांत सुख झाले ग किती किती ।
घागर्‍याचा नाद येई माझ्या कानी
माझ्या वन्सबाई खेळती वृंदावनी ।
उंचशा ओसरीचा केर लोटतां लोटेना
माझ्या ग मामंजीची सभा बसली उठेना ।
माझ्या माहेराला नाही कोणाचा सासुरवास
सुना लेकींच्यापरीस वागविती ।
पाऊसपाण्याची धरणीमाय वाट पाहे
तशी मला आस आहे माहेराची ।
दिवस मावळला कर्दळी आड झाला
मला माघारा न आला माहेरीचा ।
माझ्या माहेराला डोलती मोठी बाग
वाटेल ते तू माग वैनीबाई ।
माहेरी जाईन बसेन अंगणी
जशा लवती कामिनी भावजया ।
अंगणात खेळे दणदणली माझी आळी
लेकुरवाळी आली माहेराला ।
जेवण मी जेवी भाजी भाकरीचे
मायेच्या हातीचे गोड लागे ।
जेवण मी जेवी जेवण जेवते पोळीचे
पाणी माहेराचे गोड लागे ।
माझ्या माहेराला राही सदा उघडे दार
आल्या गेल्याचा पाहुणचार होतसे ।
माझ्या माहेराला नकार नाही कोणा
आला गेला पाहुणा नित्य असे ।
माझ्या माहेराची सांगू मी कीर्ति किती ?
लाज वाटे सखी कशी सांगू माझ्या ओठी ? ।
सासू-सासरा भाग्याच्या नारीला
नित माहेर अस्तुरीला ।
सासू-सासर्‍याची पुण्याई घ्यावी सूनं
पोटी फळाला नाही उणं ।
लाल पिंजरीचं कुंकू एका करंडी सासू सुना
असं दैव नाही कुणा ।
माझी सासू मला माय धडयानं तूप घेती
लेकी-सुनाला रोज देती ।
सकाळच्यापारी वाडा लोटते वासराचा
दारी पलंग सासर्‍याचा ।
सासू मालनीचा कुसवा नवसाचा
चुडा लेते मी नवसाचा
नदीच्या पल्याड माझं सासर कशी जाऊ ?
'त्येनी' हातांची केली नाऊ
थोरला माझा दीर, दीर वाडयाचा कळस
थोरली माझी जाऊ परसदारीची तुळस
भावाभावाचं भांडण जावाजावांचं एक चित्त
दीर राजसा किती सांगू नका घालू आड-भिंत