संचित बरवें लिहिलें । भाग...
संचित बरवें लिहिलें । भाग्यवंता भाग्य चांगलें । कन्यापुत्र पोट पिकलें । वेल मांडवा जाईल ॥१॥
फार देव दुणावेल । पोटभर दोंद सुटेल । गाईम्हशीनें वाडे भरवील । उत्कृष्ट दुभतें होईल ॥२॥
आहे सदैव तुमचा वाडा । रोग जाईल तुमची पीडा । सज्ज जोड्या बसवाया घोडा । विघ्नें जातील देशोधडा ॥३॥
यांत भुलूं नका जाईल नेट । रामनाम भजे झटपट । आहार निद्रा काम लटपट । लोभाची भारी खटपट ॥४॥
मायेचा बाजार हाट । पुढें अवघड घांट नीट । चित्त देऊनि ऐका खुण गा ॥५॥
आया बाया सांगतों नाणी । तुम्ही अवघिया धरा ध्यानीं । उठतां बैसतां शयनीं । कांडितां दळण कांडीन ॥६॥
मातापिता बंधु बहिणी । बाळ भ्रतार सुखाची मांडणी । अंतकाळीं येईना कोणी । एकलें जावें स्वर्गाशीं ॥७॥
कोणी संत येतील घरा । त्यांचा आदरमान करा । अतीत अभ्यागत येती द्वारा । त्यांला कांहीं तरी दान करा । ह्रदयीं आठवा पंढरीनाथ ॥८॥
लगबगा जलदीला मोल । देहगांवचा होरा जाईल । हे डोळेगांवीं दिवस मावळेल । कानपूरचे कवाडे लागतील ॥९॥
तोंडापुर ओस पडेल । दांतवाडीचा मार्ग मोडेल । नाक गांवीं गळती लागेल । सुरतीचा डौल बिघडेल ॥१०॥
मग सरेल अवघी हवा । कांहीं विचार आपल्या जिवा । काहीं घडली नाहीं सेवा । शुद्ध हरपेल गाळ वेडगांवा । बैसली जागा उठवेना ॥११॥
जेणें अंधळे भोळे अज्ञान । यांना गुरुसंत देती ज्ञान । दिला मंत्र तो घर बुडवून । आपल्या स्वहिताकारणें । साठ सहस्त्र ऋषीजन दुर्वास श्रेष्ठ भोजन ॥१२॥
ह्या कंसाचे घरीं । सहा महिने अवद भारी । मिष्टान्न नानापरी अंतीं गेले यमपुरीं । सेवकिला दुर्योधना ॥१३॥
महा संकटें आलीं थोर । यमपुरींची ऐका खबर । ऐशी हजार कोस चौफेर । तेथें नरककुंड अघोर । भारी दुःखाचे डोंगर । समर्थ राजा इंद्र गरीबाचा पाड काय बरें ॥१४॥
तळमळ व्यथा भोगिती । ऐकावयाची गती । वडील करुणा भाकिती । वैश्य कल्याण चिंतिती । दया नाहीं उपाय चालेना गा ॥१५॥
सांगतों अनुसंधान । हित होईल तुमचें कारण । संतांचे संगतीनें । पंगती पवित्र पावन ॥१६॥
द्वारीं तुळसीवृंदावन । एकादशी व्रत नेमानें । हरिदासाचे संगतीनें । हरिकथा पुराण श्रवणा ॥१७॥
कोटी कुळ्या होतील पावन । वैकुंठी त्याचें पेण । एका जनार्दन सांगतो प्रसन्न । नाम श्रेष्ठ पतीत पावन गा ॥१८॥
फार देव दुणावेल । पोटभर दोंद सुटेल । गाईम्हशीनें वाडे भरवील । उत्कृष्ट दुभतें होईल ॥२॥
आहे सदैव तुमचा वाडा । रोग जाईल तुमची पीडा । सज्ज जोड्या बसवाया घोडा । विघ्नें जातील देशोधडा ॥३॥
यांत भुलूं नका जाईल नेट । रामनाम भजे झटपट । आहार निद्रा काम लटपट । लोभाची भारी खटपट ॥४॥
मायेचा बाजार हाट । पुढें अवघड घांट नीट । चित्त देऊनि ऐका खुण गा ॥५॥
आया बाया सांगतों नाणी । तुम्ही अवघिया धरा ध्यानीं । उठतां बैसतां शयनीं । कांडितां दळण कांडीन ॥६॥
मातापिता बंधु बहिणी । बाळ भ्रतार सुखाची मांडणी । अंतकाळीं येईना कोणी । एकलें जावें स्वर्गाशीं ॥७॥
कोणी संत येतील घरा । त्यांचा आदरमान करा । अतीत अभ्यागत येती द्वारा । त्यांला कांहीं तरी दान करा । ह्रदयीं आठवा पंढरीनाथ ॥८॥
लगबगा जलदीला मोल । देहगांवचा होरा जाईल । हे डोळेगांवीं दिवस मावळेल । कानपूरचे कवाडे लागतील ॥९॥
तोंडापुर ओस पडेल । दांतवाडीचा मार्ग मोडेल । नाक गांवीं गळती लागेल । सुरतीचा डौल बिघडेल ॥१०॥
मग सरेल अवघी हवा । कांहीं विचार आपल्या जिवा । काहीं घडली नाहीं सेवा । शुद्ध हरपेल गाळ वेडगांवा । बैसली जागा उठवेना ॥११॥
जेणें अंधळे भोळे अज्ञान । यांना गुरुसंत देती ज्ञान । दिला मंत्र तो घर बुडवून । आपल्या स्वहिताकारणें । साठ सहस्त्र ऋषीजन दुर्वास श्रेष्ठ भोजन ॥१२॥
ह्या कंसाचे घरीं । सहा महिने अवद भारी । मिष्टान्न नानापरी अंतीं गेले यमपुरीं । सेवकिला दुर्योधना ॥१३॥
महा संकटें आलीं थोर । यमपुरींची ऐका खबर । ऐशी हजार कोस चौफेर । तेथें नरककुंड अघोर । भारी दुःखाचे डोंगर । समर्थ राजा इंद्र गरीबाचा पाड काय बरें ॥१४॥
तळमळ व्यथा भोगिती । ऐकावयाची गती । वडील करुणा भाकिती । वैश्य कल्याण चिंतिती । दया नाहीं उपाय चालेना गा ॥१५॥
सांगतों अनुसंधान । हित होईल तुमचें कारण । संतांचे संगतीनें । पंगती पवित्र पावन ॥१६॥
द्वारीं तुळसीवृंदावन । एकादशी व्रत नेमानें । हरिदासाचे संगतीनें । हरिकथा पुराण श्रवणा ॥१७॥
कोटी कुळ्या होतील पावन । वैकुंठी त्याचें पेण । एका जनार्दन सांगतो प्रसन्न । नाम श्रेष्ठ पतीत पावन गा ॥१८॥