लगे ढोल लगे ढोल । जरी तुझ...
लगे ढोल लगे ढोल । जरी तुझा वस्ताद खोल । तरीच मशीं बोल । नाहीं तरी वांया फोल । जाई जाई रे गव्हारा ॥१॥
मी निराकाराचा डोंबारी । तीहीं लोकीं माझी फेरी । चार युगांच्या खबरी । तुज सांगेन रे गव्हारा ॥२॥
प्रथम खेळ कैलास गिरीं । वेळु रोविला निर्धारी । शंभु राजा राज्य करी । त्याचें उदारत्व भारी । तुज सांगेन रे गव्हारा ॥३॥
आत्मलिंग आणि पार्वती । ती दिधली दशकंधराप्रती । त्याच्या उदारत्वाची ख्याती । नाहीं नाहीं त्रिजगतीं । धन्य त्या शंभूची याद कर ॥४॥
दुसरा खेळ वैकुंठी । श्रीमंत महाराज विष्णु जगजेठी । तेणें दैत्य मारिले कपटी । क्षीरसागर तटीं । रहिवास केला । धन्य त्या विष्णूची याद कर ॥५॥
अवतार धरिले मच्छ कच्छ वराह नारसिंह वामन फरशधरा । तिसरा खेळ अयोध्यापुरा । धाक दरारा शत्रूशीं । धन्य त्या विष्णूची याद करा ॥६॥
सूर्यवंशीं राजे भले । शिभ्रीनें मांसदान केलें । वैकुंठनाथा संतोषविलें । नगर नेलें मोक्षाप्रती ॥७॥
धन्य त्या शिभ्रीची याद कर । तैसाची हरिश्चंद्रराजा पुण्यराशी । राज्य देउनी ब्राह्मणासी । आपण जाउनी वाराणशीं । पुत्रपत्नीशी विकलें । धन्य त्या हरिश्चंद्राची याद कर ॥८॥
दैत्यवंशीं राजा बळी । तेणें तृप्त केला वनमाळी । देहवान देऊनि पाताळीं । देव आपणा जवळी ठेविला । धन्य त्या बळीची याद कर ॥९॥
राजा अजपाल भगीरथ । दशरथ वंशीं जन्मले रघुनाथ । त्याच्या औदार्याची मात । पहातां वेदशास्त्र शिणलें । धन्य त्या रामाची याद कर ॥१०॥
त्या खेळाचा नवलाहो । देवां न कळे अभिप्रावो । वेदा श्रुतीशीं जव लावो । अगम्य पहा हो सनकादिकां । धन्य त्या श्रीकृष्णाची याद कर ॥११॥
ऐसा गुलाबराव महाबळी । तेणें भल्याभल्याशीं केली रळी । खेळ मांडिला गोकुळीं । कृष्ण वनमाळी खेळत । धन्य त्या कृष्णाची याद कर ॥१२॥
तसरीपा दिधल्या अमूप । त्यासी नाहीं पुनरावृत्तीचें माप । आपण राहुनी साम्यप । रुपारुप मेळविलें । धन्य त्या महाराजाची याद कर ॥१३॥
पुढें द्वापारयुगाचा उदयो । म्यां बरोबर घेतिला कामाजी गुलाबरावो । तेणें ठकविलें मोठे मोठे पहा हो । तुज सांगेन रे गव्हारा ॥१४॥
नारदासी डोळा घातिला । विश्वामित्र फारच नागविला । पराशर वस्त्र टाकूनि पळाला । लबाडी नव्हे माझिया बोला । तुज सांगेन रे गव्हारा ॥१५॥
ब्रह्मयाची घेतली लंगोटी । इंद्र पळाला कपाटीं । चंद्रासी काळोखी मोठी । अद्यापि जन दृष्टी । पहाती कीं रे गव्हारा ॥१६॥
पुढें कलियुगामाझारीं । भूवैकुंठ श्रीक्षेत्र पंढरी । पुंडलीक पाटलाचे द्वारीं । खेळ जोडिला लवकरी । मागितला धन्य त्या पुंडलिक पाटलाची याद कर ॥१७॥
नगरांत डोंबारी आले । उदंड खेळ खेळोनि गेले । परि पुंडलिका भाग्य श्रीविठ्ठलें । न कळें ऐश्वर्य कोणासी । धन्य त्या पुंडलिक पाटलाची याद कर ॥१८॥
खेळ खेळतां अंग हारपलें । चित्त मन उन्मल झालें । कीर्तन सुखें निवालें । एका जनार्दनी ऐसें केलें । धन्य त्या श्रीविठ्ठलरायाची याद कर ॥१९॥
मी निराकाराचा डोंबारी । तीहीं लोकीं माझी फेरी । चार युगांच्या खबरी । तुज सांगेन रे गव्हारा ॥२॥
प्रथम खेळ कैलास गिरीं । वेळु रोविला निर्धारी । शंभु राजा राज्य करी । त्याचें उदारत्व भारी । तुज सांगेन रे गव्हारा ॥३॥
आत्मलिंग आणि पार्वती । ती दिधली दशकंधराप्रती । त्याच्या उदारत्वाची ख्याती । नाहीं नाहीं त्रिजगतीं । धन्य त्या शंभूची याद कर ॥४॥
दुसरा खेळ वैकुंठी । श्रीमंत महाराज विष्णु जगजेठी । तेणें दैत्य मारिले कपटी । क्षीरसागर तटीं । रहिवास केला । धन्य त्या विष्णूची याद कर ॥५॥
अवतार धरिले मच्छ कच्छ वराह नारसिंह वामन फरशधरा । तिसरा खेळ अयोध्यापुरा । धाक दरारा शत्रूशीं । धन्य त्या विष्णूची याद करा ॥६॥
सूर्यवंशीं राजे भले । शिभ्रीनें मांसदान केलें । वैकुंठनाथा संतोषविलें । नगर नेलें मोक्षाप्रती ॥७॥
धन्य त्या शिभ्रीची याद कर । तैसाची हरिश्चंद्रराजा पुण्यराशी । राज्य देउनी ब्राह्मणासी । आपण जाउनी वाराणशीं । पुत्रपत्नीशी विकलें । धन्य त्या हरिश्चंद्राची याद कर ॥८॥
दैत्यवंशीं राजा बळी । तेणें तृप्त केला वनमाळी । देहवान देऊनि पाताळीं । देव आपणा जवळी ठेविला । धन्य त्या बळीची याद कर ॥९॥
राजा अजपाल भगीरथ । दशरथ वंशीं जन्मले रघुनाथ । त्याच्या औदार्याची मात । पहातां वेदशास्त्र शिणलें । धन्य त्या रामाची याद कर ॥१०॥
त्या खेळाचा नवलाहो । देवां न कळे अभिप्रावो । वेदा श्रुतीशीं जव लावो । अगम्य पहा हो सनकादिकां । धन्य त्या श्रीकृष्णाची याद कर ॥११॥
ऐसा गुलाबराव महाबळी । तेणें भल्याभल्याशीं केली रळी । खेळ मांडिला गोकुळीं । कृष्ण वनमाळी खेळत । धन्य त्या कृष्णाची याद कर ॥१२॥
तसरीपा दिधल्या अमूप । त्यासी नाहीं पुनरावृत्तीचें माप । आपण राहुनी साम्यप । रुपारुप मेळविलें । धन्य त्या महाराजाची याद कर ॥१३॥
पुढें द्वापारयुगाचा उदयो । म्यां बरोबर घेतिला कामाजी गुलाबरावो । तेणें ठकविलें मोठे मोठे पहा हो । तुज सांगेन रे गव्हारा ॥१४॥
नारदासी डोळा घातिला । विश्वामित्र फारच नागविला । पराशर वस्त्र टाकूनि पळाला । लबाडी नव्हे माझिया बोला । तुज सांगेन रे गव्हारा ॥१५॥
ब्रह्मयाची घेतली लंगोटी । इंद्र पळाला कपाटीं । चंद्रासी काळोखी मोठी । अद्यापि जन दृष्टी । पहाती कीं रे गव्हारा ॥१६॥
पुढें कलियुगामाझारीं । भूवैकुंठ श्रीक्षेत्र पंढरी । पुंडलीक पाटलाचे द्वारीं । खेळ जोडिला लवकरी । मागितला धन्य त्या पुंडलिक पाटलाची याद कर ॥१७॥
नगरांत डोंबारी आले । उदंड खेळ खेळोनि गेले । परि पुंडलिका भाग्य श्रीविठ्ठलें । न कळें ऐश्वर्य कोणासी । धन्य त्या पुंडलिक पाटलाची याद कर ॥१८॥
खेळ खेळतां अंग हारपलें । चित्त मन उन्मल झालें । कीर्तन सुखें निवालें । एका जनार्दनी ऐसें केलें । धन्य त्या श्रीविठ्ठलरायाची याद कर ॥१९॥